पानी र जमिनमा गुड्न सक्ने खेलौना बनाएका युबा प्रतिभा राज्यको सहयोग पर्खाईमा

द एक्सक्लुसिभ सम्वाददाता
जनकपुरधाम............
नेपालमा युवाहरूमा प्रतिभाको कमी छैन तर, राज्यबाट लगानी तथा प्रोत्साहन नभएका कारण मोफसलमा छरिएर रहेका प्रतिभाहरू ओझेलमा परेका छन् । त्यसतै प्रतिभा भए पनि आर्थिक अभाव तथा राज्य र सम्बन्धित निकायको लगानीका अभावमा धनुषाका एक युबा प्रतिभा आफ्नो प्रतिभालाई अगाडी बढाउनबाट बन्चित भएका छन् । धनुषाको धनौजी गाउँपालिका वडा नम्बर १ स्थित लखौरीका १९ बर्षीय शिब कृष्ण पण्डितले आफनै बलबुत्तामा मनोरन्जनात्मक खेलौनाहरू बनाएर आफ्नो प्रतिभालाई बाहिर ल्याएका छन् । बिगत ६ महिना देखि को अनबरत प्रयास पछि उनले आफ्नो गाउँमै ःथानीय सामग्रीहरूको प्रयोग गरेर बिभिन्न खेलौनाहरू बनाएका छन् । उनले बनाएको खेलौनाहरूको बिशेषता के हो भने त्यो खेलौना चार चक्के हो, जो की पानी र माटो अर्थात जमिनमा समेत सजिलै गुड्दछ  ।
एउटा यस्तो खेलौना बनाएका छन् जसमा लगाइएको ब्याटूीलाई सोलार वा बिद्युतबाट रिचार्ज गर्नु पर्दैन, आफै आफुलाई चाहिने चार्ज प्राप्त गर्दछ । पण्डित भन्छन्,‘त्यो यस्तो खेलौना हो जसमा औटोमेटिक चार्ज हुन्छ, यस्तो प्रविधिलाई बिभिन्न प्रयोजनमा ल्याउन सकिन्छ ।’ माटोको खेलौना उनले बनाएका छन् जो की डोजर जस्तो काम गर्न सक्छ, एउटा सानो पंखा जस्तो खेलौना समेत बनाएका पण्डित भन्छन्,‘ मैले बनाएको खेलौनालाई सरकारले एक पटक हेरोस्, म यस्ता थुप्रै खेलौना मात्र होईन धेरै कुरा अविष्कार गर्न सक्छु, जसबाट देशको बिकास हुन् सक्छ । राज्यले यदि सहयोग गर्यो भने अहिले मैले ससाना खेलौना बनाएको छु, पछि ठुलो खेलौना मात्र नभएर राज्यलाई आबश्यक बिभिन्न सामग्रीहरू समेत बनाउन सक्छु, पण्डितले द एक्सक्लुसिभसंग भने । अहिले जसरी मैले पानी र जमिन दुबैमा गुड्न सक्ने खेलौना बनाएको छु, त्यसैलाई आधार बनाएर यस्तो सबारी साधनको निर्माण गर्न सक्छु जो कि मालसामान ढुवानी गर्नका लागि समुद्रमा पनि चलन सकोस र जमिनमा पनि, उनले भने । उक्त खेलौनालाई भने बिद्युतबाट रिचार्ज गर्नुपर्छ ।
उनको सपना त के हो  भने उनी हावामा उड्न सक्ने मोटरसाइकल बनाउन सकियोस । उनी भन्छन्, ‘मलाई थाहा छैन की उड्ने मोटरसाइकल बनाउने मेरो सपना पुरा हुन सक्छ की सक्दैन, तर मेरो अठोट भने त्यस्तै प्रकारको छ ।’महत्वपूर्ण कुरा त के हो भने उनी अहिले प्लस टू अध्ययन गरिरहेका छन् । प्लस टू मा ब्याक लागेर खालि बस्दा मन नलागेपछि केही न केही बनाउनु पर्छ भन्दै गाउँका मानिसबाट केही रकम सापट पैचो लिएर उनले त्यस्ता खेलौनाहरू बनाएका छन् ।
उनलाई अहिले सम्म कसैले गाइड नगरेपनि बच्चै देखि केही न केही बनाउनु पर्छ भन्दै माटोको धान कुट्ने मेशिन, मोटर जःता खेलौनाहरू बनाउने गर्थे । उनका बुवा शिबचन्द्र पण्डित बैदेशिक रोजगारीमा छन् । बिगत ३ बर्ष देखि उनका बुवा कतारमा कार्यरत रहे पनि त्यःता खेलौना निर्माणका लागि भने सहयोग नगरेका कारण राज्यले सहयोग गरिदिए धेरै ठुलो उपकार हुनेथियो भन्दै उनी गुहार लगाउँछन् ।
उनी कुम्हार जातिका हुन । तराइमा माटोको भाँडा, मुर्ती लगायतका सामान बनाउने जाति हो कुम्हार समुदाय । त्यसैले पनि उनलाई बाल्यकाल देखि नै केही अविष्कार गर्न सकिन्छ भन्ने सोच भए पनि उनले चाहे बमोजिम अविष्कार गर्न पाएका छैनन् । तर, सम्बन्धित निकायले एक पटक उनको प्रतिभालाई पर्ख्यो भने पक्कै पनि उनले ठुल्ठुला अविष्कार पनि गर्न सक्छन । संघीय सरकार, प्रादेशिक सरकार वा ःथानीय सरकार जो सुकै ले पनि सहयोग गरे आफु अगाडी बढ्न सक्छु, उनले भने । धनुषाको परवाहाबाट प्राथमिक शिक्षा प्राप्त गरेपछि २०७१ सालमा शंकर जनता माबिबाट एसएलसी उत्तीर्ण गरेर जनकपुरको सामुदायिक बिद्यालय संकटमोचन उच्च माविमा बिज्ञान संकायबाट प्लस टू गरिरहेका उनी आर्थिक अभावका कारण अगाडी बढ्न नपाएको बताउछन ।
  

२०७५ आषाढ २४ गते आईतबार