अजब–गजब छ बा ! सुदर्शन सिंह

हामी राष्ट्रवादीले भारु रुपैयाँलाई किन लिनु पर्यो, त्यो त जसले लिए त्यसले जानुन ।

२०७३ मंसिर ०५ गते आईतबार

सिंघानिया हत्यामा सरेश सर्राफ, नबल मुरारका र बृजकुमार यादवलाई प्रहरीले उन्मुक्ति दिन खोजेको छ ः संजय साह

अजय अनुरागी
जनकपुरधाम............

जनकपुरको चर्चित आपराधिक घटनाहरुको मध्ये एक संचार उद्यमी तथा व्यापारी अरुण कुमार सिंघानियाको हत्याको सवालमा नयाँ कुराहरु पनि खुलिरहेका छन् । सिंघानिया हत्याको प्रमुख अभियूक्तहरु मध्येका एक संजय साहले अदालत समक्ष  गरेको बयानका क्रममा नयाँ कुराहरु खुलेका छन् । सिंघानिया हत्या हुँदा अनुसन्धान गर्न आएको केन्द्रिय अनुसन्धान व्यूरो सहितको प्रहरी टोलीले नबल मुरारका, सरेश सर्राफ, मृतक अरुण सिंघानिया र जनकपुर टुडेका सम्पादक बृजकुमार यादवको मोवाइलको कल डिटेल्स नेपाल टेलिकमबाट मगाएको थियो ।तर प्रतिवादी अंशी राईन, योगेन्द्र सहनी, मुकेश चौधरी र राजन मुक्तिलाई पक्राउ गरि सकेपश्चात सरेश सर्राफ, नबल मुरारका र बृजकुमार यादव माथि अनुसन्धान केन्द्रित गरेको स्पष्ट देखिन्छ । तर, हालको २०७२ साल चैत्र तिरको अनुसन्धानको अनुसन्धानकर्ताले बास्तविक अपराधिलाई बचाउन उन्मुक्ति दिन प्रस्तुत अभियोग पत्रमा यी सम्पुर्ण प्रशंग  लुकाएको, गौन पारेको स्पष्ट देखिन्छ, संजय साहले अदालत समक्ष गरेको बयानमा उल्लेख छ ।
धनुषा जिल्ला अदालतका  जिल्ला न्यायाधीश डा. राजेन्द्र कुमार आचार्यको इजलासमा प्रतिवादी संजय कुमार साहले १ मंसिर देखि ३ मंसिर सम्म गरेको बयान जस्ताको तस्तै प्रस्तुत छ ः
स.१ज. मेरो बुवाको नाम साधुशरण साह आमाको नाम दुलारी देवी मेरो नाउ नागरिकतामा संजय कुमार साह उमेर ३९ बर्षको भए पेशा राजनीति गर्छु । घर जिल्ला धनुषा जनकपुर उपमहानगरपालिका वार्ड नं. २ मा पर्दछ । मेरो मोवाइल फोन नं. ९८५४०२०२०७ हो ।
स.२ ज. वादी नेपाल सरकार प्रतिवादी म समेत भएको कर्तव्य ज्यान मुद्दामा कारागार कार्यालय सिरहाद्वारा उपस्थित गराएकोले वयान गर्नका लागि यस अदालतमा उपस्थित भएको छु ।
स.३ ज. मिसिल नाम सुनाइएका जाहेरवालासँग चिन जान छैन । प्रतिवादीहरु मध्ये नामको आधारमा कसैलाई चिन्न सक्दिन जिल्ला प्रहरी कार्यालय धनुषाको हिरासतको क्रममा अधिकार प्राप्त अधिकारी समक्ष बयानको क्रममा ५÷७ जना मानिसलाई चिन्हाउदा अनुहार हेरेपछि प्रतिवादी ओम प्रकाश यादवलाई चिन्हेको छु । प्रतिवादी राम विनोद यादव अदालतमा उपस्थित भए पश्चात गाउँ घरको इष्ट मित्र मसँग कारागारमा भेटन आई मसँग कनकपट्टी गा.वि.स. वार्ड नं. १ मा बस्ने राम विनोद यादव भनी स्मरण( जानकारी) गराएपछि मैले चिन्हेको छु । म यसै क्षेत्रको निर्वाचित जनप्रतिनिधि भएको र मृतक अरुण सिंघानिया पनि यसै बजार क्षेत्रको प्रतिष्ठित उद्योगी व्यवसायी भएकोले मैले चिन्हेको थिए । रिसईवी लेनदेन झै झगडा छैन र म अदालतसँग निवेदन गर्दछु मेरो वयान झुठो र साँचो जाँच्ने पोलिग्राफ यन्त्र वा नार्को प्रविधि प्रयोग गरी सम्मानित अदालत समक्ष मेरो बयान गराई पाऊँ ।
श्रीमान्,
पोलिग्राफ जाँच गराई दिन हुन अधिकार प्राप्त अधिकारी समक्ष वयान गर्दा माग गरेको र साथै मेरो घर परिवारले सार्वजनिक संचार माध्यमबाट सरकारसँग तथा स्थानीय प्रहरी प्रशासन समक्ष सरकारी वकिल, मेरो कानुन व्यवसायी र मानव अधिकारकर्मी तथा पत्रकारको रोहवरमा पोलिग्राफ जाँच गराई दिन गरेकोमा प्रहरीले पोलिग्राफ जाँचको लागि वाध्य भई तयार भए तर कसैको रोहवरमा वयान गराउन मानेनन जवकी प्रहरीको पोलिग्राफ परीक्षण स्वीकृति फाराममा नै साक्षीको रोहवरमा वयान गराउने व्यवस्था गरेको छ र मेरो पोलिग्राफ जाँचको साथै मलाई पोल गर्ने सह अभियूक्त चन्द्रदीप यादव समेतको पोलिग्राफ जाँच गराई दिन माग गरेकोमा तथा प्रहरी प्रधान कार्यालयको च.नं. १२६० मा म निवेदक लगायत अन्य प्रतिवादीहरुको समेत पोलिग्राफ जाँच गर्न खटाइएको भए तापनि प्रहरीले वदनियत पुर्वक मलाई पोल गर्ने सह अभियूक्त चन्द्रदीप यादवको पोलिग्राफ जाँच गरेन । तथापि प्रहरीको तर्फबाट पोलिग्राफ जाँच गर्ने विशेषज्ञ गणेश बहादुर श्रेष्ठले गरेको पोलिग्राफ जाँचबाट म निर्दोष देखिए जो तत्काल कम्प्यूटरले देखाए तर त्यसको रिपोर्टलाई शुरुमा लुकाउन खोजे, अपवाह फेलाउने कोशिस गरे कि संजय साहले पोलिग्राफ जाँच गर्न तयार भएन तर कान्तिपुर लगायतका राष्टिूय र स्थानीय पत्रिकाले पोलिग्राफ जाँच भयो भनी प्रकाशित गरी दिएको कारणले त्यसमा सफल नभएपछि जाँच रिपोर्ट अदालतमा बुझाएन आलटाल गरे तर प्रहरीले मलाई वलजवरजस्ती मुद्दा माथि मुद्दा लगाई फसाई राखेकोले त्यसको विरोध गर्दै सरकारी वकिल कार्यालय मार्फत बयान द्वारा नेपाल सरकारलाई जानकारी गराई म आमरण अनशनमा वसी रहेको कारणले सरकारका समेत ध्यानाकर्षण समेत भएको र प्राविधिक कारणले जाँच रिपोर्ट परिवर्तन गर्न नसक्ने भएको मिति २९ चैत्र २०७२ गतेको पुरानो मिति राखि  २७ बैशाख २०७३ गते अदालतमा जाँच रिपोर्ट नपठाई मात्र एउटा चिठी संजय साहले पुलिसलाई सहयोग नगरेकोले ओपिनियन दिन नसक्ने भनी एउटा चिठी मात्र अदालतमा पठाई दिए जवकी ् पोलिग्राफ जाँच गर्दा ओडियो भिडियो रेकर्ड तथा जाँचको क्रममा बोल्दा वखतको शरिरको जैविक प्रतिक्रियाको ग्राफ रेकर्ड (इसिजी रिपोर्ट जस्तो) सम्पुर्ण सामग्रीहरु प्रहरीसँग रहेको हो भनी पोलिग्राफ परीक्षण स्वीकृती फाराम बुँदा नम्बर ४ बाट समेत प्रष्ट हुन्छ । यी प्रसँगबाट पनि प्रहरीको वदनियत स्पष्ट हुन्छ । तसर्थ सो जाँच सामग्रीहरु पोलिग्राफ रेकर्ड तत्काल झिकाई पाउँ तथा सम्मानित अदालत वा अदालतको रोहवरमा पुनः पोलिग्राफ जाँच गरी पाउँ सो जाँच गर्न लाग्ने सम्पुर्ण खर्च व्यहोर्न तयार छु भनी २३ साउन २०७३ गते च.न.२५२ बाट कारागार कार्यालय डिल्ली बजार मार्फत निवेदन समेत पठाएको सम्मानित अदालतलाई स्मरण गराउन चाहन्छु ।
स.४ मिति १७ फागुन २०६६ गते साझै ६ः३० बजेको समयमा तपाई कहाँ हुनुहुन्थ्यो ? सो दिन अन्य प्रतिवादीहरु र मृतक सँग भेटघाट भएको छ छैन ।
ज.४ मिति २०६६ साल फागुन ९  गते देखि उक्त मितिमा मन्त्री भएकोले ऐ.१९ गतेसम्मको सम्मानिय प्रधानमन्त्री ज्यूबाट स्वीकृत लिई तराईका बारा जिल्ला देखि सप्तरी जिल्लासम्मको भ्रमण, विकास निर्माणको निरीक्षण र पाटी कार्यक्रममा भाग लिन गएकोमा महोत्तरी र धनुषाको कार्यक्रम त्यस भेगको ठुलो धार्मिक उत्सव मिथिला परिक्रमा तथा होली पर्वको कारण हुन नसकेकोले २०६६ साल फागुन १६ गते काठमाण्डौ फिर्ता भई २०६६ साल फागुन १७ गते तराईको परम्परा अनुसार ललितपुर स्थित निजी मन्त्री निवासमा होली मनाई बसेकोमा फागुन १७ गते बसेको थिए । म २०६६ साल फागुन १६ गते देखि नै ललितपुर स्थित रहेकोले अन्य प्रतिवादीहरुसँग र मृतकसँग भेटघाट भएको छैन, होइन ।
स.५ मृतक अरुण सिंघानियालाई को कसले कर्तव्य गरी मारेको हो खुलाई दिनु होला ।
ज.५. मृतक अरुण सिंघानियालाई को कसले कर्तव्य गरी मारेको मलाई थाहा छैन, होइन । तर प्रहरीले तयार पारेको मिसिल अनुसार घटना घटाउने भनिएका प्रतिवादीहरु अंशी राइन, योगेन्द्र सहनीलाई २०७० साल फागुन तिर प्रहरीले निजहरुलाई पक्राउ गरी सार्वजनिक अपराध लगायतका मुद्दा लगाई त्यसको आडमा प्रस्तुत मुद्दाको सन्दर्भमा व्यापक अनुसन्धान गरी प्रस्तुत मुद्दामा प्रतिवादी कायम गरी २०७१ साल बैशाख २३ गते अधिकार प्राप्त अधिकारी समक्ष बयान गराएको देखिन्छ र उक्त घटनाको संचार माध्यममा जिम्मेवारी लिने राजनमुक्ति २०७० साल मंसिर मितर र अर्को जिम्मेवारी लिने व्यक्ति प्रतिवादी मुकेश चौधरी २०७० साल फागुन तिर पक्राउ पर्दा निजहरुमाथि व्यापक अनुसन्धान गरे  पश्चात उक्त घटना आपसी ईषादोष तथा आर्थिक कारणले घटाइएको हो भनी प्रहरीले शुरु देखि गर्दै आईरहेको अनुसन्धानमा थप विश्वस्त भई अरुण सिंघानियाको नजिकका व्यक्तिहरु मुन्ना भन्ने शरेश सरार्फ, जसको मोवाईल नम्बर ९८५४०२०९४७ को तथा जो ठुलो उद्योगपति हुन । जसको घरमा मृतक अरुण सिंघानिया घटना बारदातको दिन विहान ९ः०० बजे देखि २ः०० बजेसम्म बसेका थिए र नवल मुरारका जसले ९८५४०२५०१९ नम्बरको मोवाईल फोन प्रयोग गर्थे र जसको प्लाष्टिक फैक्टूीको सम्बन्धमा राजेश अग्रवालसँग विवाद हुँदा मृतक अरुण सिंघानियाले सो फैक्टूी राजेश अग्रवालको पक्ष लिई दिलाई दिएकोमा पुनः नवल मुरारकाले अरुण सिंघानियालार्य अटेर गरी राजेश अग्रवालबाट फैक्टूी फिर्ता लिएको भनी राजेश अग्रवाल र श्याम सुन्दर अग्रवाल भन्ने श्याम डाकानियाले प्रहरीमा गरेको कागजबाट देखिन्छ र यस सन्दर्भमा विचारणीय के छ भने नवल मुरारकाको घरमा पुजामा सरीक भई वाहिर निष्कीदा अरुण सिंघानियाको हत्या भएको हो र जो श्याम सुन्दर अग्रवाल भन्ने श्याम डोकानियाले प्रहरीमा “माडवारी समुदायको संस्कृत तथा चलन विपरित होलीकोदिन श्याम बावाको पुजा नवल मुरारकाले राखेको थियो” भनी भनेकोबाट सो विषय थप रहस्यमय हुन गएको छ । त्यस सन्दर्भमा थप विचारणिय के छ भने प्रतिवादी अंशी राईन र प्रतिवादी योगेन्द्र सहनीले अधिकार प्राप्त अधिकारी समक्ष गरेको वयानबाट निज प्रतिवादीहरुलाई मृतक अरुण सिंघानिया जनकपुरको शिव चौकमा नवल मुरारको घरमा पुजाको कार्यक्रममा आउँदा भनी सटिक जानकारी निज प्रतिवादीहरुलाई रहेको देखिन्छ । मृतक अरुण सिंघानियाको वारेमा प्रतिवादी अंशी राईन र प्रतिवादी योगेन्द्र सहनी लगायतका प्रहरी शुटर भनिएका व्यक्तिहरुलाई सटिक जानकारी कसरी भयो ? कसले जानकारी गराई रहेको थियो ? सो सन्दर्भमा हालको अनुसन्धानकर्ता नियत वस मौन रहेको छ र यस सन्दर्भमा थप तथ्य के हो भने केन्द्रिय अनुसन्धान व्यूरोको च.नं.२४३ सि.मिति २२ जेष्ठ २०७१ गते नेपाल टेलिकमले पत्राचार गरी नवल मुरारका र सरेश सरार्फ लगायत निज मृतक अरुण सिंघानियाको पत्रिका जनकपुर टुडेको सम्पादक वृजकुमार यादवको मोवाईल फोन नं. ९८५४०२००२५ समेतको कलडिटेलस मगाएको देखिन्छ । जसबाट यी प्रतिवादी अंशी राईन प्रतिवादी योगेन्द्र सहनी प्रतिवादी मुकेश चौधरी र राजन मुक्तिलाई पक्राउ गरी सकेपश्चात निज सरेश सरार्फ नवल मुरारका र वृजकुमार यादव मािथ अनुसन्धान केन्द्रित गरेको स्पष्ट देखिन्छ । तर हालको २०७२ साल चैत्र तिर गरेको अनुसन्धानको अनुसन्धानकर्ताले  वास्तविक अपराधीलाई बचाउन उन्मुक्ति दिन प्रस्तुत अभियोग पत्रका यी सम्पुर्ण प्रसंग लुकाएको गैन पारेको स्पष्ट देखिन्छ ।तेतीमात्र नभई हालको अनुसन्धानकर्ताले वास्तविक अपराधीलाई बचाउन उन्मुक्ति दिन मृतक अरुण सिंघानियाको कलडिटेल्स, शंकास्पदहरु मोवाईलको कलडिटेल्स र मृतकलाई हत्या हुनु भन्दा अगाडी एसएमएस गरेको मानिसको समेतको कलडिटेल्स लुकाएको गौन पारेको देखिन्छ ।
जवकी उक्त कल डिटेल्सहरु मृतकको हत्या पछिको दुई दिन भित्रै प्राप्त गरी सकेको भनी मिति २०६६ साल फागुन १९ गतेको प्रहरी संचारबाट स्पष्ट हुन जान्छ र पछि नेपाल टेलिकमले २४ जेष्ठ २०७२ गते पत्रसाथ पठाएको मोवाईलको कलडिटेल्सको पाना थान १३ समेत लुकाएको देखिन्छ । जो लुकाउनुको एक मात्र उद्देश्य वास्तविक अपराधीलाई बचाएको स्पष्ट हुन्छ । प्रहरीले सो कलडिटेल्सहरु अदालतमा नबुझाएर स्वयम कानुनत अपराध गरी वास्तविक अपराधीलाई उन्मुक्ति दिई प्रहरीले पुर्व मन्त्री एवं सांसदलाई फसाउदा आफु चर्चित समेत हुन पाउने धनाढ्यहरुलाई उन्मुक्ति दिँदा आर्थिक लाभ समेत पाउने रणनीतिबाट मलाई फसाई म जनप्रतिनिधिको रुपमा जनताको पक्षमा प्रहरीको कुकृत्य भ्रष्टाचारीहरुलाई संरक्षण दिने कार्यको विरोध गर्ने गरेको कारणले प्रहरीहरुसँग पटक पटक झडप समेत भई विवाद भएको हो जसको प्रतिसोध स्वरुप समेत मलाई प्रस्तुत मुद्दा प्रतिवादी बनाई फसाएको भनी २०६४सालको प्रथम संविधान सभको सभासदमा निर्वाचित भईसकेपछिका राष्टिू पत्र पत्रिकाहरु लगायतका स्थानीय पत्र पत्रिकाले मेरो प्रहरीसँग भएको झडप र वाद विवाद बारे लेखेको समाचारहरुवाट सहजै सिद्ध हुन्छ । जो सम्पुर्ण पत्रिकाहरु यसै वयानका क्रममा पेश गर्ने नै छु । माथि दर्शाइएका कुरा सम्मानित अदालतमा रहेको मिसिल कागजातबाट नै उल्लेख गरेको छु । यदि थप प्रष्ट पार्नु परे त्यो समेत सोधी पाएमा पुष्टि गर्ने छु । पुर्व जिल्ला अदालतको आदेश बमोजिम सिरहा कारागार मै पठाई भोली पुुनः वयान कार्यको लागि उपस्थित गराई पाउ सिरहा कारागार गरी दिनु हुन अनुरोध छ ।
स.६ प्रतिवादी चन्द्रदीप भन्ने चन्द्रदीप यादवले अधिकार प्राप्त अधिकारी समक्ष गरेको बयानमा तपाई समेत भई मृतक अरुण सिंघानियालाई गोली हानी कर्तव्य गरी मारेको साविति बयान पढी बाची सुनाईन्छ ।सो कसो हो ।
ज.६ प्रतिवादी चन्द्रदीप भन्ने चन्द्रदीप यादवले अधिकार प्राप्त अधिकारी समक्ष गरेको वयान पढी बाची सुनाउँदा सुने उक्त घटना २०६६ साल फागुनमा घटी सकेपश्चात शुरु भएको अनुसन्धान प्रहरीले गर्दै जादा अंशी राईन तथा योगेन्द्र सहनीलाई २०७० साल फागुन तिर पक्राउ गरी सकेपश्चात उक्त घटनाको आपसी इर्षाद्वेष तथा आर्थिक कारणले घटाईएको भनि निष्कर्षमा प्रहरी पुगी त्यही अनुसारको जाहेरी दरखास्त लिएको तथा प्रहरी प्रतिवेदन तयार पारी घटनामा संलग्नहरुलाई प्रतिवादी कायम गरी अभियोग लगायतको देखिन्छ । यी शुरु देखि कै सम्पुर्ण अनुसन्धानमा मेरो नाम कही पनि उल्लेख भएको गरेको छैन । हाल २०७२ चैत्रमा प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवबाट म विरुद्ध निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवबाट अधिकार प्राप्त अधिकारी समक्ष गराएको सवाल जवाफ ९बाट देखिन्छ । निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवको म विरुद्धको पोल झुठा काल्पनिक रहेको भनि निम्न तथ्य तथा प्रमाणहरुबाट स्वतः स्पष्ट हुन्छ ।
प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले संजय कुमार साहसँग कसरी चिन्ह जान भयो भनी सन्दर्भमा पोल बयान गर्दा स.ज.२ मा भनेको छ कि शुरुमा फोर्म नेपाल (उपेन्द्र यादवको समुह) मा लागेको थिए र स.ज.९ मा भनेको छ कि २०६३ सालको मधेस आन्दोलन हुँदा विरेन्द्र बजार एरियामा नेतृत्व गरेको थिए भनी संजय कुमार साह फोरम नेपालको नेता रहेकोले सोही अवस्थामा चिन्हेको हो भनी मनसायको पोल बयान चन्द्रदीप यादवले गरेको देखिन्छ । तर म संजय कुमार साह २०६३ सालमा मधेस आन्दोलन हुँदा नेपाली कांग्रेस थिए मधेस आन्दोलनको करिब दुई बर्ष पछि पहिलो संविधान सभा निर्वाचनको क्रममा नेपाली कांग्रेसबाट विजय गच्छदार, शरत सिंह भण्डारी लगायतका नेताहरु फोर्म नेपालमा प्रवेश गरे पश्चात निजहरुको आग्रहमा म फोरम नेपालमा प्रवेश गरेको हु जो सर्वविदित सत्य छ जसको पुष्टि फोरम नेपालको सदस्यता रसिदबाट समेत हुन्छ तथा उक्त मितिको पत्र पत्रिका समेतबाट स्पष्ट हुन्छ ।
प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले मृतक अरुण सिंघानियाको हत्या गर्ने जस्तो गम्भीर गोप्य योजनाको कुरा संजय साहले आफु (चन्द्रदीप) सँग किन गरयो भनी स्वकल्पीत झुठा कथा पत्यार लायक देखाउन तथा म विरुद्धको कल्पीत कथाको आधार स्तम्भ कडा गरी भनेको छ कि मधेस आन्दोलनको केही समय पछाडी मेरो (चन्द्रदीप) भाई रविन यादव मोटर साइकल दुर्घटनामा घाइते भएकोमा उपचार गराई ज्यान जोगाउन संजय कुमार साहले महत्वपुर्ण भुमिका खेलेकोले संजय कुमार साहबाट प्रभावित भई संजय साहको नजदिक रही काम गर्न लागेकोले संजय साहले अरुण सिंघानियाको हत्या गर्ने जस्तो गोप्य योजनाकोकुरा भनेको भनी म विरुद्धको पोल गर्नुको साथै निज मृतक अरुण सिंघानियाको हत्या पश्चात संजय साहसँग हत्या गराएको वापतको पैसा(रुपैयाँ) माग्दा भाई रविन यादवको उपचारमा रु. २ लाख खर्च भएको भनि संजय साहले रु. २ लाख रकम समेत कट्टा गरी लिएको भनि भनाई राखी चन्द्रदीप यादवले म विरुद्ध कपोल कल्पित कथाको जग हालेको छ । तर निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवको म विरुद्धको कथाको जग आधार नै झुठा काल्पनिक रहेको यी तथ्य प्रमाणहरुबाट स्वतः प्रष्ट हुन्छ । सर्व प्रथम निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवको भाई दुर्घटना २०६३ साल मधेस आन्दोलनको केही समय पछाडी मात्र नभई सो समय भन्दा करिब ५ बर्ष पछि ६ चैत्र २०६७ गते भएको हो ।
जो विर अस्पतालको दर्ता रजिष्टर इन्जुरी वुक र विर अस्पताल २५ जेष्ठ २०६७ मा पत्रबाट समेत सिद्ध हुन्छ । अर्थात निज चन्द्रदीप यादवको भाईको मोटर साइकल दुर्घटना अरुण सिंघानियाको हत्याको १ बर्ष पछाडी भएको स्पष्ट हुन्छ । जसबाट चन्द्रदीप यादवले भनेको हत्या वापतको रकम मध्येको दुई लाख संजय साहले निज चन्द्रदीप यादवको भाईको इलाजमा खर्च भएको भनी संजय साहले कट्टा गरी लिएको भनाई कुन हदसम्मको झुठा काल्पनिक हो सहजै बुझ्न सकिन्छ र निज चन्द्रदीप यादवले अदालतमा आफ्नो (चन्द्रदीपको) भाई रविन यादवको मोटर साइकल दुर्घटना १७ फागुन २०६६ मा अर्थात अरुण सिंघानियाको हत्या भए कै दिन भएको भनी अदालतको विभिन्न स.ज.मा ठोस रुपले दावी लिएकोबाट निज चन्द्रदीप यादवले म विरुद्ध प्रहरीमा गरेको पोल झुठा काल्पनिक रहेको सहजै बुझ्न सकिन्छ । अर्थात चन्द्रदीप यादवको पोल वयानको आडमा अभियोजन पक्षले म विरुद्ध तयार पारेको सम्पुर्ण कथा काल्पनिक झुठा रहेको सिद्ध हुन्छ । निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवको भाई रविन यादवले विर अस्पताल उपचार गराएको रजिष्टर इजुरी बुकको प्रतिलिपी पाना १ र विर अस्पतालको मिति २५ जेष्ठ २०७३ गतेको पत्र यसै बयान साथ पेश गर्दछु ।
सह अभियूक्त चन्द्रदीप यादवले घटना घटाउने योजना संजय साहसँग मिलि कहिले तथा कसरी बन्यो तयार भयो भनी मिति सन्दर्भमा म विरुद्ध पोल गर्दा भनेको छ कि २०६६ साल फागुनको पहिलो हप्तातिर (मिति एकनि भएन) फोरम नेपाल पाटीको वैठक चली अध्यक्षमा संजय साह उपाध्यक्षमा शेषनारायण यादव सहित जिल्ला कार्य समिति गठन भयो । त्यसपछि लगतै निज संजय साह अर्को ठाउँको कार्यक्रममा जानु भन्दा अगाडी मलाई (चन्द्रदीप) र प्रतिवादी रामविनोद यादवलाई गोप्य कुरा छ भनी छुट्टै छतमा बोलाई अरुण सिंघानियाको हत्या गर्नु छ भनी भनेका थिए । त्यसको २ दुई दिन पछि मैले (चन्द्रदीप) प्रतिवादी रामकरण यादवलाई सुटर खोज्न भनेकोमा सो दिनको २÷३ दिन पछाडी प्रतिवादी रामकरण यादवले सुटर ल्याई दिनपछि सोको जानकारी संजय साहको घर गएर गराएको थिए भनी म विरुद्धको ठोस पोल गरी वयान गरी मिठो कथा तयार पारेको देखिन्छ । तसर्थ उक्त २०६६ साल फागुनको पहिलो हप्तामा म कहाँ थिए ? तथा निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले उल्लेख गरेका फोरम नेपाल पार्टीको बैठक उक्त मिति समयमा भएको थियो वा थिएन तथा उक्त मिति समयमा म फोरम नेपाल पार्टीको अध्यक्षमा चयन भएको थिये ? वा थिएन ? र निज प्रतिवादी चन्द्रदीपले शेषनारायण यादव सहितका ४२ जना जिल्ला कार्य समिति उक्त मितिमा बनेको थियो वा थिएन भनी प्रश्नको जवाफ प्रस्तुत मुद्दाको सन्दर्भमा मेरो हकमा सबभन्दा महत्वपुर्ण रहेको देखिन्छ । श्रीमान् सर्वप्रथम म (संजय साह) उक्त मिति अर्थात २०६६ साल फागुनको पहिलो हप्तामा म जनकपुरमा नभई काठमाण्डौमा रहेको थिए । त्यस पछि तराईको जिल्लाहरुमा भ्रमणमा गएको पुष्टि प्रधानमन्त्री तथा मन्त्री परिषदको कार्यालयको मिति १६ जेष्ठ २०७३ मा च.नंं३३(०७२÷०७३(७६७१ बाट र सोही साथमा रहेको तत्कालिन मिति समयको दस्तावेज पाना थान २ बाट सिद्ध हुन्छ र साथै प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले भने जस्तो  २०६६ साल फागुनको पहिलो हप्तामा फोरम नेपाल पार्टीको बैठक वसी अध्यक्षमा म (संजय साह) उपाध्यक्षमा शेषनारायण यादव सहितको जिल्ला कार्य समिति गठन भयो भनी निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले गरेको पोल म (संजय साह) उक्त मिति समय तिर काठमाण्डौमा रहेको कारणले निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले भने जस्तो म (संजय साह) उक्त मिति समयमा फोरम नेपाल पार्टीमा नभई उक्त मिति भन्दा महिनौं अगाडी फोरम लोकतान्त्रिक पार्टीको तर्फबाट म मन्त्री भएकोबाट समेत निजको भनाई झुठा रहेको स्पष्ट हुन्छ ।
साथै निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले भने जस्तो फोरम नेपाल पार्टीको जिल्ला अध्यक्षमा चयन भएको थिएन । तथा उक्त मिति भन्दा महिनौ अगाडी फोरम लोकतान्त्रिक( विजय गच्छदार) पार्टीको संस्थापक केन्द्रिय सदस्य रही निर्वाचन आयोगमा सो पार्टी दर्ता गराएका थिए । सोही पार्टीको तर्फबाट उक्त मितिमा पार्टी केन्द्रिय जिम्मेवारीमा रही पार्टीको केन्द्रिय यूवा विभागका इन्चार्ज समेत रहेका थिए ।अर्थात उक्त मिति भन्दा महिनौ अगाडी देखि कुनै पनि पार्टीको जिल्ला अध्यक्षको हैसियतमा कार्य गरेको थिइन तथा प्रतिवादी चन्द्रदीप यादव भने जस्तो उक्त मिति समयमा म कुनै जिल्ला स्तरीय पार्टीको अध्यक्षको पदमा चयन समेत भएको थिएन र प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले भने जस्तो शेषनारायण यादव भन्ने व्यक्ति मेरो (संजय साह) को नेतृत्वमा गठन भएको फोरम नेपाल नामक पार्टीको महिनौं दिन अगाडी देखि नै फोरम नेपाल (उपेन्द्र यादव)नामक पार्टीको जिल्ला अध्यक्ष भई कार्य गरी रहेको कुराको पुष्टि उक्त मिति समय तिरका पत्र पत्रिकाहरुले लेखेको समाचारहरुबाट सिद्ध हुन्छ । जो पर्याप्त पत्र पत्रिकाहरु अहिले यसै वयान साथ पेश गर्दछु ।
श्रीमान् जब उक्त मितिमा म जनकपुरमा छैन,उक्त मितिमा कुनै बैठक बसेको छैन तथा उक्त मितिमा कुनै पनि पार्टीको जिल्ला अध्यक्षमा म (संजय साह) चयन भएको छैन भनि सिद्ध भईसकेको अवस्थामा निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादव मिटिङ पश्चात लगतै मृतक अरुण सिंघानियाको हत्या गर्ने योजना बनयो भनि गरेको पोल बयान कुन स्तरको कपोकल्पीत कथा हो सहजै बुझ्न सकिन्छ । श्रीमान प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले म विरुद्ध तयार पारेको कपोकल्पीत कथामा २०६६ साल फागुनको पहिलो हप्तामा हत्याको योजना बनेको दुई दिन पछि अर्थात संजय साहले मृतक अरुण सिंघानियाको हत्या गर्न भनेको दुई दिन पछि प्रतिवादी रामकरण यादवलाई हत्या गर्ने मान्छे (सुटर) खोज्न भनेकोमा सो दिनको दुई तिन पछाडी प्रतिवादी रामकरण यादवलेव सुटर ल्याईदिए पछि सो सुटर आएको जानकारी संजय साहको घरमा गएर जानकारी गराएको थिए भने म विरुद्ध गरेको पोल बयान समेत झुठा रहेको देखिन्छ । किनभने सर्वप्रथम निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले हत्या गर्ने योजना बनेको मिति सन्दर्भमा भनेको छ कि २०६६ साल फागुन को पहिलो हप्ता (मिति यकिन भएन) हत्या गर्ने योजना बनाई भनि गरेको पोल बयानको यकिन मिति के हो भन्ने तर्फ मिसिलको अन्य कागजात समेतलाई केलाई बिचार गर्दा प्रतिवादी रामकरण यादवले बयानमा उल्लेख गरेको भनाई “ घटना वारदात भन्दा १०÷१५ दिन अगाडी चन्द्रदीप यादवले सुटर खोज्न भनेको थियो ” भन्ने गरेको बयानलाई प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवको बयानसँग दाजेर मिलाउँदा तथा प्रतिवादी अंशी राइनले ” घटना बारदात मिति १७ फागुन २०६६ भन्दा १८÷१९ दिन पहिले चन्द्रदीप यादवले जनकपुरमा काम (हत्या) गर्नु पर्दछ” भनि गरेको बयान समेतलाई प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले गरेको बयान” २०६६ साल फागुन पहिलो हप्तामा हत्या गर्ने योजना बनेको” भनि गरेको पोल बयानको मिति यी अन्य प्रतिवादीहरुले उल्लेख गरेको मिति सँग दाजेर मिलाउँदा फागुनको पहिलो हप्ताको २÷३ गते तिरको मिति हुन आउछ र निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले सुटर ल्याई दिए पश्चात सो को जानकारी संजय साहको घरमा गएर जानकारी गराएको थिए भनि गरेको पोल बयानबाट म (संजय साह) २०६६ फागुन २÷३ गते देखि फागुन ६÷७ गते सम्म जनकपुर स्थित निवासमै रहेको देखिन आउछ ।
र निज प्रतिवादी चन्द्रदीप यादवले घटना बारदात दिनको विहान तिर समेत म (संजय साह) सँग भेटेको भनि गरेको पोल बयानबाट २०६६ फागुन २÷३ गते देखि २०६६ फागुन १७ गते सम्म म (संजय साह) जनकपुरमै रहेको निजको  पोल बयानबाट देखिन आउछ ।
तर २०६६ साल फागुन १ देखि ९ गतेसम्म म (संजय साह) काठमाण्डौमा रहेको भनि प्रधानमन्त्री तथा मन्त्री परिषदको कार्यालयको ३३÷०७२÷७३(७६७१ बाट तथा भौतिक योजना तथा निर्माण मन्त्रालयको निजी सचिवालयको मिति ६ फागुन २०६६ गतेको च.नं. ६८बाट सिद्ध हुन्छ र १७ फागुन २०६६ गते अर्थात घटना वारदातको दिन म(संजय साह) काठमाण्डौ ललितपुर स्थित निजी निवास तथा तत्कालिन मन्त्रि निवासमा रही होला खेलेको फोटोग्राफमा रहेको मितिबाट र तरार्ई छाडी काठमाण्डौमै मधेसी नेताहरुले होली मनाएको भनि केही पत्रिकाले लेखेको समाचारबाट सहजै सिद्ध हुन्छ ।

२०७३ मंसिर ०५ गते आईतबार

अन्तरबार्ता ः म अदालतबाट स–सम्मान रिहा त हुन्छु नै, जीवनाथ चौधरीलाई कानुन अनुसार कारवाही हुन्छ ः संजय साह

जनकपुरका संचार उद्यमि तथा व्यापारी अरुण सिंघानिया हत्याको अभियूक्त निलम्बित सांसद संजय कुमार साह अहिले धनुषा जिल्ला अदालतमा बयान गरिरहेका छन् । अदालतमा बयान सकेर लञ्च खानेबेलामा द एक्सक्लुसिभका सम्पादक अजय अनुरागीले साहसँग विभिन्न विषयमा गरिएको कुराकानीको सम्पादीत अंश ः

तपार्इँलाई जिल्ला अदालत धनुषामा किन उपस्थित गराइएको हो ?
संचार उद्यमी अरुण सिंघानिया हत्यामा र जनकपुर बम काण्डमा प्रतिवादी बनाएर मुद्दा चलाएपछि आफु बयानको लागि जिल्ला अदालतमा उपस्थित भएको हुँ । म चाहन्छु, सिंघानिया हत्याको वास्तविक अपराधी पत्ता लागोस् । मलाई जसरी यस मुद्दामा फसाइएको छ, यसको सत्यतथ्य छानबिन गर्न नार्को र पोलियोग्राफी टेष्ट होस् । मिसिल र कागजबाट देखिन्छ कि यस घटनामा वास्तविक अपराधीलाई उन्मुक्ती दिएको हो । यदि म त्यस घटनामा संलग्न हो भने नर्को प्रविधिबाट दूधको दूध र पानीको पानी निकालोस् ।
तपाईलाई कुन मुद्दामा फसाइएको हो र ?
मलाई बम काण्ड र अरुण सिंघानिया हत्यामा समेत फसाइएको हो । दुइटै घटनामा अदालतमा प्रस्तुत भएको मिसिलबाट नै आफूलाई फसाइएको प्रष्टै देखिन्छ । त्यसैले म पटकपटक दुइटै घटनाको सत्यतथ्य बाहिर आओस् र पोलियोग्राफी टेष्ट नै सर्वोत्तम विकल्प भएको कारणले त्यसको माँग गरिरहेको छु ।
तर घटनाक मुख्य सुटरले तपाईकै निर्देशनमा नै सिंघानियाको हत्या भएको बयान दिएका छैनन त ?
कहाँ भनेका छन उसले मेरो नाउँ । उसले भनेका छन, चनरदीप यादवले भनेपछि मैले मारेको हो । उसले के भनेका छन् भने मलाई अत्याधिक रक्सी खुवाइएको कारणले म होसमा थिइनँ । जो व्यक्ति आफै होसमा थिएन, त्यसले त्यो घटनामा मेरो नाम कसरी याद रह्न गयो । स्थानीय सञ्चार माध्यमले पटकपटक सिघानिया हत्याको मुद्दा उठाएपछि प्रहरी निक्कै आलोचित भएको कारणले मनक लामालाई नियोजित रुपमा सो घटनाको सुटरको रुपमा प्रस्तुत गराइएको र तिमी त्यो घटनाबाट मुक्ती पाउँछौं भनेर सम्झाई बुझाई गरी प्रहरीले झुठो बयान गर्न लगाईएको हो । म त मनक लामाको पनि पोलियोग्राफी टेष्ट होस भन्न चाहन्छु । उसले पनि यस घटनामा सत्य बोलेको हो वा होइन प्रष्ट हुन्छ ।
तपाईलाई बम काण्डमा पनि उपस्थित गराइएको हो नि ?
बम काण्ड पुरानो मुद्दा भएको र मलाई बकपत्रको लागि ल्याइएको हो । बम काण्डमा मेरो साक्षी बकपत्र गराउन अनाकानी भई रहेको र अदालत पनि पूर्वाग्रही अनुसार अगाडि बढिरहेको र बकपत्र गराउन ढिलाई गरिरहेको र बकपत्रको लागि उपस्थित हुँदा मलाई सिंघानिया हत्यामा बयान लिएको हो ।
तपाई बम काण्डको बकपत्रको लागि आउनु भएको हो ?
हो, म आफै निवेदन दिएर बकपत्रको लागि आएका थियौ । बकपत्र गराउन मेरो संवैधानिक अधिकार हो । यसका वावजूदपनि मेरो बकपत्र गराउन आनाकानी भएको हो । अहिले बम काण्ड घटनामा बकपत्रको लागि आएपनि सो घटनामा बकपत्र नगराएर सिंघानिया हत्यामा बयान गराइएको हो । त्यसका वावजूद पनि म अदालतको सबै प्रक्रियाको सम्मान गर्दै बयान दिएको हूँ ।
तपाई सिंघानिया हत्यामा किन बयान दिन आनाकानी गरेको हो त ?
त्यस्तो होइन, म आफै अस्वस्थय भएपछि अञ्चल अस्पतालमा भर्ना गराइएको र उपचारको लागि काठमाडौं लगिएको र जानेबेलामा समेत आफूले बयान सकेर जाने भनेपनि तपाईको स्वास्थ्य ठिक छैन भनेर पछि बयान गराउने भनेर काठमाडौं पठाइएको थियो । मैले आफै नै तीन घण्टामा बयान सकिन्छ भन्दा पनि बयान नलिएको हो ।
के तपाईलाई लाग्छ दुबै घटनामा तपाईलाई फसाइएको हो ?
निश्चित रुपमा दुबै घटनामा मलाई फसाइएको हो । प्रहरीसँग तथ्यगत अनुसन्धान गर्न विभिन्न प्रक्रियाहरु छ, त्यसलाई अपनाउनु पथ्र्यो नि । नार्को र पोलियोग्राफी टेष्टको लागि पटकपटक भन्दापनि उनीहरु किन अनइच्छुक छन् । त्यसलेपनि दुइटै घटनामा मलाई फसाइएको कुरा प्रष्ट हुन्छ ।
पोलियोग्राफी टेष्टको लागि सहयोगै गर्न हुन्न ? र भन्नुहुन्छ मलाई फसाइएको हो ?
मैले जुन आज अदालतमा बयान गरेकोछु त्यो तपाईहरु हेर्नु भो भन्ने ममाथि कस्तो ज्यादति गरिएको हो त्यो आफै प्रष्ट हुन्छ । म निर्दोष हो भने त्यसैबेला गरिएको पोलियोग्राफी टेष्टको कागजले हेराई सकेको छ ।
तपाईलाई सिंघानिया हत्यामा प्रतिवादी बनाएपछि अनसन बस्नु भो, अनसन कसरी तोड्नु भो ?
मलाई त्यस बेलाका प्रधानमन्त्री कार्यालयका सचिव र मन्त्री आफै आएर तपाईको विषयमा सरकार संवेदनशील छ र तपाईमाथि कुनै पूर्वाग्रही हिसाबले आगडि बढदैन । तपाईमाथि ज्यादती भएको छ भने स्वतन्त्र रुपमा आफै छानबिन गरेर अगाडि बढछौ भनेर अश्वासन दिएपछि अनसन तोडेको हुँ । सरकार परिवर्तनसँगै त्यो कुरा हराएको हो ।
जनकपुर बम काण्डमा धनुषा जिल्ला अदालतले तपाईलाई थुनामा राखि मुद्दाको पुर्पक्ष गर्ने आदेश दिएपश्चात जेलहरुको तपाईको यात्रा कस्तो रहयो ?
 जब मलाई जनकपुर बम काण्डमा धनुषा जिल्ला अदालतले जलेश्वर कारागारमा थुनामा राखि मुद्दाको पुर्पक्ष गर्ने भनेर आदेश गर्यो, अर्को तिर मलाई जलेश्वर कारागार लग्न पाइएकै छैन, बाटो मै छु, प्रहरी र सरकारको के तयारी देखियो भने जलेश्वर कारागारमा मलाई नराख्ने । धनुषा र महोत्तरीका कैदीबन्दीहरु थुप्रै छन् र यदि मलाई त्यहाँ राखियो भने मैले पनि जेल भित्रै कैदीहरुको साथ लिएर मधेसका लागि आन्दोलन चलाउन सक्छु भन्ने डर प्रहरी प्रशासन र कारागार प्रशासनको थियो । मलाई के भनियो भने जलेश्वर जेलमा क्षमता भन्दा पहिले देखि नै अधिक कैदीहरु छन्, राख्न ठाउँ छैन । कारागार प्रशासनको उक्त भनाई किन पनि झुठो ठहरिन्छ भने म त्यहाँ पुग्नु एक दिन अगाडी र त्यसको पछाडी सम्मपनि कैदी बन्दीहरुलाई त्यहाँ पठाइएको थियो । मलाई करिब ४÷५ दिन सम्म जिल्ला प्रहरी कार्यालय महोत्तरीको हिरासतमा राखियो । त्यहाँ पनि म माथि राज्यले र प्रहरी प्रशासनले ज्यादती गर्यो । एउटा कैदीले पाउने न्यूनतम अधिकारहरुबाट पनि मलाई बँचित गराइयो । त्यसपछि मलाई सिरहा कारागार पठाइयो ।करिब १४÷१५ महिना जति त्यहाँ बसें । मधेस आन्दोलन सुरु भईसकेको थियो । आन्दोलन चलिरहेकै बेला एकाएक एक राति मलाई त्यहाँबाट काठमाण्डौको केन्द्रिय कारागारमा सरुवा गरियो । न त अदालतको आदेश थियो, न मेरो घर परिवारका कुनै सदस्यलाई नै त्यसको जानकारी गराइएको थियो । दुई टूक अगाडी र दुई टूक पछाडी प्रहरीले मलाई रातमा देशको एउटा ठुलो आतंकबादी ठानेर लग्यो । मलाई के लाग्यो भने प्रहरीले मेरो बाटोमा इन्काउन्टर गर्ने योजना त बनाएको छैन । तर, त्यसो भएन । काठमाण्डौको सेन्टूल जेलमा मलाई सुत्न बस्नका लागि ठाउँ पनि उपलब्ध गराइएन ।एउटा कैदीले पाउनु पर्ने सम्पुर्ण मानव अधिकारहरुबाट मलाई बञ्चित गराइयो । त्यही एउटा मन्दिर थियो जहाँ बसेर मैले त्यो दुखको दिन गुजारेको हो । नेपालको अदालतको आदेशबाट म कैदमा छुभने अदालतले पनि मेरो सोधी खोजी गर्नुपथर््यो । म कस्तो अवस्थामा छु भनेर । तर, अहिले पनि नेपालमा कैदीहरुलाई पञ्चायत शैली झैं दमन गरिन्छ ।
संविधान सभामा जनताबाट मत लिएर तपाई दुई पटक निर्वाचित हुनुभयो । जब तपाई विरुद्ध बम काण्ड र सिंघानिया हत्याको अभियोग लाग्यो, जनताबाट निर्वाचित भएको जनप्रतिनिधिले त जनताका बीच प्रहरीमा सरेन्डर गर्नुपथर््यो । तर,तपाई त अपराधि जसरी फरार भएपछि तपाईले अपराध गरेको हो भन्ने थप आधार देखियो नि त ?
जुन समयमा म माथि मुद्दा लगाइयो, होलीको समय थियो । होलीको ठिक एक दिन अघि ललितपुर स्थितमेरो घरमा प्रहरीले छापा मार्यो । सबैलाई थाहा भएको कुरा हो कि म होलीको दिन भिडभाडमा रहन्न । प्रायः म तिर्थाटनमा रहन्छु । हो, त्यो होलीको दिन पनि म आफ्ना आमालाई लिएर भारतको तिरुपतिमा तिर्थमा निस्केको थिएँ । मेरो घरमा छापामारी भएको जानकारी मलाई प्राप्तभयो । अनि मैले आफ्नो पार्टीको राष्टिूय अध्यक्ष राजेन्द्र महतोलाई सम्पर्क गरँे । महतो जीले मलाई के भन्नुभयो भने यहाँ त तपाई विरुद्ध धेरै ठुलो षड्यन्त्र भएको छ, अहिले होलीका कारण अस्तव्यस्त छ । ४÷५ दिन उतै बस्नुस् । फेरी मैले उनलाई, पार्टीका अन्य साथीहरुलाई र कानुन व्यवसायीहरुसँग सल्लाह लिँदा प्रहरीलाई सामना गर्नु भन्दा अदालतमै सामना गर्नु राम्रो हुन्छ भनेर सुझाव दिइयो । प्रहरी अहिले पुर्वाग्रही छन् बरु अदालत केही हदसम्म निष्पक्ष छ भनेर म नेपालमा आउनै सकिन्न । मैले त राजेन्द्र महतो जीलाई फोन गरेर यतिसम्म भने कि तपाई नेपाल प्रहरीको आईजीपीसम्म कुरा गर्नुस म प्रहरीमा सरेन्डर गर्छु । तर, उनले पनि धोका दिए । म नेपालमा भएको भए भाग्ने थिइन । र, म भागेको पनि होइन । म सँधै सामना गर्न तयार छु । अहिले पनि अदालतमा सामना गर्दछु ।  यस अघि पनि बम काण्डमा मलाई फसाउन कुरा चलिरहँदा म दिल्लीमा थिएँ । सुन्ने वितिकै नेपाल आएर फेस गरेको हो । त्यसैले म जुनसुकै परिस्थितिमा पनि फेस गर्ने मान्छे हो, डराउने मान्छे होइन ।
तपाई र जीवनाथ चौधरी बीचको निजी दुश्मनीका कारण बम काण्ड र सिंघानियाको हत्या भएको हो ?
मेरो र जीवनाथ चौधरी बीचमा कुनै निजी दुश्मनी छैन भन्ने कुरा त जीवनाथ चौधरी आफैले पनि मिथिलाञ्चल एफएममा दिएको अन्तरबार्तामा भनिसकेका छन् । उक्त अन्तरवार्तामा उनले के पनि भनेका छन् भने संजय साहले बजेट आफ्ना कार्यकर्ताहरुलाई बाँडेर भ्रष्टाचार गरेका छन् । उनले थुप्रै अपराधहरु पनि गरेका छन् । हो, संजय साहको भ्रष्टाचार र अपराधको विरुद्ध मैले संघर्ष गरेको हो ।
अजय जी तपाई पत्रकारका साथसाथ तपाई स्थानीयवासी पनि हुनुहुन्छ । तपाईलाई थाहा छ नेपालमा भ्रष्टाचार जडो गाडेर बसेको छ । तल देखि माथिसम्म भ्रष्टाचार छ । जीवनाथ चौधरी जिविसमा भ्रष्टाचारका संरक्षक थिए । यो कुरा त मैलेभन्नै पर्दैन । तपाई पत्रकारहरुलाई पनि थाहा होला । जिविसमा भ्रष्टाचार गरिएको सवालमा कारवाहीमा परेका जिविसकै एक जना नायव सुब्बा साधु शरण यादवले अख्तियारमा बयान गर्दा जिविसमा जिवनाथ भ्रष्टाचारको संरक्षक हो, त्यसको हामीले विरोध गर्दा जिवनाथले भुमिगत समुहहरुबाट फोन गर्न लगाई चन्दा माग्ने र ज्यान लिने धम्की समेत दिलाउने गथर््यो । हो, म त्यही भ्रष्टाचार विरुद्ध लडाई लडिरहेको थिएँ । म जनकपुरमा पनि प्रहरी प्रशासनले गरेको भ्रष्टाचार विरुद्ध संघर्ष गरेकै कारण ती प्रहरी अधिकारीहरु उच्च ओहदामा प्रमोशन भईसकेपछि के भनेका छन् भने संजय साहले जनकपुरमा त समानान्तर सरकार चलाईरहेको छ । सिडिओ भ्रष्टाचारका मुख्य संरक्षक हुन । त्यसैले सबैले मिलेर मलाई फसाएको हो । सिडिओ, प्रहरी प्रशासन सबैले जीवनाथद्वारा गरिएको भ्रष्टाचारको भागबन्डा पाउथे ।
रहयो कुरा यस बीचमा एउटा के प्रचार भईरहेको छ जुन कुरा मिसिलमा पनि छ कि ठेक्कापटामा जिविसमा जिवनाथले मेरो बैंक ग्यारेन्टी जफत गराईदियो त्यसको प्रतिसोध लिदैछ संजय साहले । ठेक्का पट्टाको कुरा गर्ने हो भने म तपाईलाई एउटा कुरा के स्मरण गराउन चाहन्छु भने दोस्रो संविधान सभाको चुनाव हुनुभन्दा १०दिन अगाडी जिवनाथले मिथिलाञ्चल एफएममा अन्तरवार्ता दिँदै मलाई कारवाही गराएरै छाड्छु भनेर भनेका थिए । मसँग त्यसको ओडियो पनि छ । जहाँसम्म जिविसमा प्रहरीले चिठ्ठीपठाएर सोधेको थियो कि संजय साहको बैंक ग्यारेन्टी जफत गरिएको हो वा होइन ? बम काण्डको अनुसन्धानको क्रममा प्रहरीले जिविसलाई पत्र पठाएर त्यो कुरा सोधेको थियो । जसको जाहेरवाला जिवनाथ चौधरी नै थिए । अहिले सिंघानिया हत्यामा पनि जीवनाथ चौधरीले बकपत्र गरेका छन् कि संजय साहको एभरेष्ट बैंकमा रहेको ५०÷५५ लाख जतिको बैंक ग्यारेन्टी जफत गरिएको थियो । जहाँसम्म एभरेष्ट बैंकको कुरा हो, एभरेष्ट बैंकसँग मेरो कुनै आर्थिक कारोवार नै भएको छैन । ठेक्कापटामा मेरो बुवा लाग्नु भएको थियो । म पनि एउटा दुईटा ठेक्का पट्टामा थिएँ । तर बैंकमा त मेरो सम्पति ग्यारेन्टी सरह थियो । पछि त्यो जग्गा फुकुवापनि भईसकेको हो । त्यसैले ती सबै कुराहरु वाहियात हुन ।
हो, जिविसमा भ्रष्टाचार गरिरहेका कर्मचारीहरुलाई कारवाही हुनुपर्छ भन्ने संघर्षको मैले नेतृत्व गरेको थिएँ । सानो पार्टीमा भएका कारण म त्यो संघर्षमा असफल भएँ । राष्टिूय पार्टीमा भएको भए सायद अर्कै परिस्थिति हुन्थ्योहोला । मेरो जिन्दगीको सबैभन्दा ठुलो भुल त्यही भयो भनेर मान्छेहरु भन्छन् ।
 तपाईलाई बम काण्डमा किन फसाईएको हो त ?
जुन दिन बम विस्फोट भयो, त्यो आन्दोलनको अर्थात मिथिला राज्य संघर्ष समितिको तर्फबाट जीवनाथ चौधरी आयोजक नै थिए । बम काण्डका मुख्य प्रतिवादी भनिएका मुकेश चौधरीसँग जिवनाथ चौधरीको लगातार कुराकानी भएको छ । त्यो कल डिटेल्सबाट पनि हेर्न सकिन्छ । घटना भएकै दिन घटना हुनु भन्दा ४० मिनेट अघि र त्यस पछाडी पनि ती दुवै जना बीच लगातार कुराकानी भएको छ ।  तर अनुसन्धानको क्रममा प्रहरीले जिवनाथ चौधरीसँग सामान्य सोधपुछ पनि किन गरेन ? घटना स्थलमा रहेका पत्रकार, घाइतेहरु र आम मानिसलाई समेत बोलाएर अनुसन्धान गरेको प्रहरीले घटना घटाउने मुकेश चौधरी र आयोजक जिवनाथ चौधरी बीच लामो समय सम्म कुराकानी भईरहँदा जिवनाथलाई बोलाएर सामान्य सवाल जवाफ त गर्न सकिन्थ्यो । तर त्यसो गरिएन । किनभने जीवनाथ चौधरी भ्रष्टाचारका संरक्षक थिए र त्यसबेलाका प्रहरी प्रशासनलाई उनले त्यसको भागबन्डा दिएका थिए ।
तर मुकेश चौधरी त तपाईको मान्छे , कार्यकर्ता हो भनेर भनिन्छ ?
पहिलो संविधान सभाको चुनावको समयमा म फोरममा गएको थिएँ । त्यतिबेला यूवा फोरमको अध्यक्ष पत्रकार राम अशिष यादवको भतिजा मुकेश यादव थियो । मुकेश चौधरी होइन । म आउनु भन्दा बर्षौ अगाडी मुकेश भुमिगत भईसकेको कुरा त प्रहरीको मिसिलले नै भन्छ । त्यसकारण मुकेश चौधरी मेरो मान्छे नभएर भ्रष्टाचार गर्नका लागि मतियार बनाइएका हो । उनी जिवनाथ चौधरीका एजेन्ट थिए ।
आखिर अपराध त भएको हो । मान्छे पनि मरेकै हो । दोषी को हो वा होइन भन्ने कुरा अदालतले निकर््यौल गर्ला । तपाईको दावी चाही के हो ?
हो, घटना भएको हो । दोषीलाई कारवाही हुनै पर्छ । तर, प्रहरीले अनुसन्धान राम्रो ढंगले गरेको छैन । धेरै कमि कमजोरीहरु छन् । अपराधको अनुसन्धानको लागि मैले सबैभन्दा बैज्ञानिक प्रविधि नार्को टेस्ट, पोलिग्राफी टेस्ट गराउन माग गरेको छु । मेरो, जिवनाथ चौधरी र तत्कालिन प्रहरी प्रमुखको पनि ती जाँचहरु हुनुपर्दछ । ती जाँच गराउन बरु सरकारी बजेट उपलब्ध हुन सक्दैन भने म सारा खर्च बेहोर्न पनि तयार छु । त्यो जाँचबाट दोषी को हो वा होइन भन्ने कुरा प्रष्ट भईहाल्छ ।
राजनीतिमा अहिले कता हुनुहुन्छ ?
राजेन्द्र महतो जीले धेरै ठुलो धोका दिनुभयो । मेरो परिस्थिति र दुखको फाइदा उठाउनु भयो । त्यहाँ म छैन । तर पनि मेरो संघर्ष जहिले पनि मधेसी जनताको लागि मधेसवादी दलमै जारी रहनेछ ।
तपाई रिहा हुने भन्ने कुरामा कति विश्वस्त हुनुहुन्छ ?
म निर्दोष छु । अदालतले सहि फैसला गर्छ । म सम्मान पुर्वक रिहा मात्र हुन्न म विरुद्ध झुठा मुद्दा लगाउने जाहेरवाला जिवनाथ चौधरी र तत्कालिन प्रहरी प्रमुखलाई समेत कानुन अनुसार कारवाही हुन्छ ।
अब तपाई के गर्नुहुन्छ ?
म राजनीतिकर्मी हो, म विधि प्रक्रियालाई सम्मान गर्दै अगाडि बढ्छांै ।


२०७३ मंसिर ०५ गते आईतबार

बिमल शरणलाई हत्या गराउन बम विस्फोट जिवनाथ चौधरीले गराएको हो वा होइन प्रश्नको जवाफका लागि जिवनाथ चौधरीको पोलिग्राफ जाँच होस् ः संजय साह

द एक्सक्लुसिभ सम्वाददाता
जनकपुरधाम............

जनकपुर बम काण्डका प्रमुख अभियूक्त मध्येका एक संजय कुमार साहले विमल शरणलाई रामानन्द चौकमा गराइएको बम विस्फोटमा हत्या गराउन जिवनाथ चौधरीले षड्यन्त्र गरेको हो वा होइन त्यस प्रश्नको जवाफका लागि जिवनाथ चौधरीको पोलिग्राफ जाँच गराउन संजय कुमार साहले धनुषा जिल्ला अदालतसँग माग गरेको छ । रामानन्द चौकमा बम विस्फोट हुन्छ भन्ने अग्रिम जानकारी मुकेश चौधरीले प्रकाश विद्यार्थीको नामबाट गराएको थियो वा थिएन भन्ने प्रश्नको जवाफका लागि जिवनाथ चौधरीको समेत पोलिग्राफ जाँच हुनुपर्ने संजय साहले माग गरेका छन् । जिवनाथ चौधरी मात्र होइन उनीसँगै तत्कालिन जिल्ला प्रहरी प्रमुख लगायत आफ्नो पनि पोलिग्राफ जाँच गराइनुपर्ने भन्दै १९ कार्तिक २०७३ मा काठमाण्डौको डिल्ली बजार स्थित कारागारको कार्यालयबाट निवेदन पत्र पठाएका छन् ।

 साहले पठाएको उक्त निवेदन पत्र जस्ताको तस्तै प्रस्तुत छ ः
म निवेदक १८ बर्षको उमेर (२०५२ साल) देखि सामाजिक कार्यमा सरिक भई नेपाली कांग्रेसको क्रियाशिल सदस्य रहि राजनैतिक रुपले समाज सेवा शुरु गरी २३ बर्षको उमेरमा पार्टीको नगर कमिटिको सदस्य पदमा निर्वाचित भई तथा २५ बर्षको उमेरमा (२०६१) सालमा उद्योग बाणिज्य संघको निर्वाचनमा महासचिव पदमा झिनो मतले पराजित भएको हुँ । प्रजातन्त्र र जनताको अधिकारको लागि निरन्तर संघर्ष गरेको कारण ३२ बर्षकै उमेरमा पहिलो संविधान सभामा जननिर्वाचित भई सम्मानित सदनको सदस्य भए तथा ३३ बर्षकै उमेरमा राज्यमन्त्री समेत भई देशको सेवा गर्ने  मौका पाएँ र एकै व्यक्ति पुनः निर्वाचित नहुने लामो इतिहास रहेका धनुषा क्षेत्र नंं. ४ सहरी क्षेत्र बाट पुनः निर्वाचित भएको हुँ । नवयूवकको उमेर देखि संघर्ष गरी मन्त्री सम्म भई सक्दा समेत कुनै राजनैतिक प्रतिस्पर्धाले तथा कुनै पत्र पत्रिका स्थानीयले समेत कुनै निजी आरोप आलोचना समेत गरेको थिएन । केही भ्रष्ट प्रहरी अधिकारीहरुले समाजमा गर्ने गरेको उत्पीडन तथा अवैध असुलीको विरुद्धमा जनताको पक्षमा संघर्ष गरेको कारण केही भ्रष्ट प्रहरी अधिकारीहरुले झुठा मुद्दामा फसाउने प्रयास गरेको थिएँ जसमा प्रमाणको अभावमा नभई मुद्धा नै झुा सिद्ध भई अदालतबाट सफाई पाएको हुँ । माओवादी द्वन्द्वको समयमा लगाइएको एउटा सानो मुद्दा हा.ख.ख. बाहेक र हाल संविधान सभाको दोस्रो निर्वाचनमा निर्वाचित भईसके पश्चात दुई वटा कर्तव्य ज्यान मुद्दामा र सम्पती सम्बन्धि मुद्दामा प्रहरीले सहअभियूक्तको पोलको आड बनाई तथा किर्ते प्रमाणको जोडजाम गरी फसाउने प्रयास गरेका हुन, जसमा स. अदालतमा प्रहरीले वदनियतपुर्वक काल्पनिक कथाको रचना गरी, फसाएको सिद्ध हुने निश्चित छ । तथापी प्रहरीले हालसम्म लगाएको सम्पुर्ण आरोपको म पोलिग्राफ जाँच गराउने नैतिकता व्यक्त गर्दछु र उक्त जाँच बाट समेत म निर्दोष सिद्ध भएमा झुठा मुद्धामा फसाउने प्रहरी अधिकारीलाई कारवाहीको दायरामा ल्याई कारवाही गरी दिन आग्रह गर्छु ।
श्रीमान् ! जिल्ला विकास समिति धनुषामा बर्षको हुने गरेको करोडौं  रकमको भ्रष्टाचार विरुद्धमा संघर्ष गरी २०६९ साल भाद्रमा १८ जना कर्मचारी लगायत मतियार सहित ८७ जनालाई कारवाही गराईसके पश्चात प्रतिशोध स्वरुप भ्रष्टाचारीहरुको संगठित समुहले केही प्रहरी अधिकारीको सहयोगमा विभिन्न निकायमा झुठा उजुरी दिई पत्र पत्रिका र झुठा समाचार लेख्न लगाई झुठा मुद्दामा फसाउने षड्यन्त्र गरेको हो । यदि कसैले २०६९ भाद्रमा जि.जि.स. मा कारवाई हुनु भन्दा अगाडी म विरुद्ध कुनै निकायमा उजुरी दिएको अथवा २०६९ भाद्र भन्दा अगाडी कुनै पत्र पत्रिकाले मेरो चरित्र बारे आलोचना गरेको तथा प्रतिपक्षीले आरोप लगाएको समाचार मात्र कसैले ल्याई दिए भने म माथि लाएको सबै आरोप स्वीकार गरी सार्वजनिक जीवन समेत त्याग गर्ने प्रतिबद्धता व्यक्त गर्दछु । श्रीमान् स.न. १९८० को दशकमा हिन्दी फिल्महरुमा जसले भ्रष्टाचार गरेको विरोध गथर््यो उसैलाई भ्रष्टाचारी तथा जसले अपराधको विरोध गथर््यो उसैलाई अपराधी सिद्ध गरिन्थ्यो । आज म आफ्नो वास्तविक जीवनमा भोग्दै छु ।
श्रीमान् ! जि.वि.स.मा कारवाईभए पश्चात भ्रष्टाचारीहरुको संगठित समुहले केही प्रहरी अधिकारीलाई प्रलोभनमा पारी कर्तव्य ज्यान जस्तो गम्भीर मुद्दामा फसाउने प्रयास गरेको हो । जस बारे स.अदालतमा पर्याप्त तथ्य तथा प्रमाणहरु बयानको क्रममा तथा निवेदनहरु मार्फत पेश गरेको छु । जसबाट राज्यको जिम्मेवार निकायहरुबाट अन्याय भएता पनि सम्मानित अदालतले मिसिल र तथ्यकै आधारमा न्याय इन्साफ गर्ने छ भनी प्रगाढ विश्वास राखेको छु ।
घटना भन्दा ३ दिन अगाडी अर्थात २०६९ बैशाख १५ गतेबाटमात्र मिथिला आन्दोलन शुरुभएको निर्विवाद रुपले स्थापीत सर्व विदित सत्य हो तथा जो पुरानो मिसिल शामीले अशोक दत्त र परमेश्वर कापडीले प्रहरीमा गरेको कागजात तथा हाल परमेश्वर कापडी दिएको जाहेरी दरखास्तबाट स्पष्ट हुनुकोअलावा तत्काल पक्राउ प्रतिवादीहरु मुकेश कर्णको स.ज. १०÷११ सुरेश कर्णको स.ज. १३, जय प्रकाश चौधरीको स.ज. १२ र रिपेन्द्र झाको स.ज. १० बाट समेत उक्त मिथिला आन्दोलन घटना भन्दा मात्र तीन दिन अगाडी शुरु भएको तथा उक्त आन्दोलनमा विष्फोट गराउने योजना १७ गते राति एमाले पार्टी कार्यालयमा विष्फोट गराए पश्चात त्यही राती ९ः३० बजेतिर मात्र उक्त आन्दोलनमा समेत विष्फोट गराउने निज प्रतिवादीहरुको बीचमा सहमति भएको स्पष्ट देखिन्छ । तर तीन दिन अगाडी अत्तोपत्तो समेत नरहेको उक्त आन्दोलनमा विष्फोट गराउन पेश्की स्वरुप फाल्गुन २÷३ गते रु. पाँच लाख संजय साहले पठाएको तथा प्र.मुकेश चौधरी सँग मिटिङ्ग गरेको भनी लगायतका भनाई राखी अभियोजन पक्षले काल्पनिक कथातयार पारेको प्रष्ट छ । जसबाट म विरुद्धको अभियोग झुठा रहेको सिद्ध हुन्छ र जा.वा. जीवनाथ चौधरीले मिति २०७० कार्तिक १९गते स्थानीय मिथिलाञ्चल एफएम मा संजय साहद्वारा प्रायोजित एलडिओ ले मलाई कारवाई ग¥यो अर्थात संजय साहले कारवाई गरायो, संजय साह ६ महिना भित्र जेल जान्छन्......रामानन्द चौक वम काण्ड वा अरुण सिंघानियाको हत्या लगायतका मुद्दा तथा सम्पति सम्बन्धि मुद्दामा जेल जान्छन् कसैले बचाउन सक्दैन भनी बोलेको अडियो रेकर्ड जो अदालतमा समेत सुरक्षित रहेको छ जसबाट प्रष्ट हुन्छ कि २०६९ श्रावणमा जी.वि.स. धनुषामा चलिरहेको भ्रष्टाचार रैकेटको विरुद्ध भएको कारवाईमा परीनिज जीवनाथ चौधरी निलम्बित भए पश्चात प्रतिशोध स्वरुप म निवेदकलाई मुद्दामा फसाउने षड्यन्त्र शुरु गरेको हो र आश्चर्य के छ भने निज जा.वा. जीवनाथ चौधरीले भनेकै मिति भित्र जेल मात्र आउनु परेन निजले उल्लेख गरेका अन्य मुद्दाहरुमा समेत प्रहरीले मलाई फसाउने जिल्ला प्रहरी प्रमुख लगायतमेरो समेत पोलिग्राफ जाँच गराई दिन हुन यी निम्न बमोजिमको बुदागत निवेदन गर्दछु ।
(क) संजय साहले घटना वारदात भन्दा ५ दिन अगाडी मो.नं. ९८१६८८४५५१ को नयाँ सिम शुरु गरी प्र. मुकेश चौधरीसँग सम्पर्क गर्ने गरेको तथा घटना बारदातको समयमा उक्त मोवाईल नम्बरबाट निर्देशन दिएको भनी बचन दाता बनाई ज्यान सम्बन्धि महलको १३ को ४ बमोजिमको अभियोग कायम गरेको छ । तर अभियोजन पक्षले भने जस्तो उक्त मोवाईल नम्बर ९८१६८८४५५१ घटना भन्दा ५ दिन अगाडीबाट मात्र शुरु नभई महिनौं दिन अगाडी देखि प्रयोगमा रहेका तथा शुरु अनुसन्धानको क्रममा सिआईबि ले उक्त मोवाईल नम्बरलाई व्यापक अनुसन्धान गरी निर्दोष समेत ठहर गरिसकेको छ । जो पुरानो अनुसन्धानको क्रममा मोवाईल सम्बन्धि तयार पारेको ८७ पाना मध्येका केही पातलो अक्षर बाला कल डिटेल्स सम्बन्धि दस्ताबेजबाट स्पष्ट हुन्छ । जसलाई संयोगवश हाल प्रहरीले हेर्न नपाएको कारणले प्रहरीको मोवाइल सम्पर्क सम्बन्धि दावी झुठा काल्पनिक रहेको सहजै सिद्ध हुन्छ । अर्थात अभियोजन पक्षको म विरुद्ध वस्तुनिष्ठ प्रमाण कपो कल्पित रहेको स्पष्ट हुन्छ । र, उक्त मोवाईल नम्बरको कल डिटेल्स यूजर डिटेल्स प्रहरीले संचार न....गरी मगाएको भएता पनि प्रहरीको पोल खुल्ने भएकोले उक्त कल डिटेल्स(यूजर डिटेल्स मिसिल सामिल गरेन जसबाट प्रहरीको वदनियत स्पष्ट हुन्छ । र, यी विषय वस्तुबाट मात्र पनि प्र.मुकेश चौधरीले घटना वारदातको दिन कुनै निर्देशन मसँग नमागेको तथा मैले निर्देशन नदिएको सिद्ध हुन्छ । तथापी उक्त मोवाईल नं. मैले प्रयोग गरेको हो वा होइन तथा घटना वारदात दिन मैले कुनै निर्देशन प्र.मुकेश चौधरीलाई दिएको हो वा होइन भन्ने सन्दर्भमा मेरो पोलिग्राफ जाँच गराउन तयार छु ।
जा.वा. जीवनाथ चौधरीको प्र.मुकेश चौधरीसँग लगातार पटक पटक फोन सम्पर्क भएको मात्र नभई घटना वारदात भन्दा करिब ४० मिनेट अगाडी समेत सम्पर्क भएको देखिन्छ । निजहरु सित भएको फोन सम्पर्कको कारण वारे निज दुवै जनाकोभनाई फरक फरक मात्र नभई एकको भनाईबाट अर्कोको भनाई झुठो सिद्ध भईरहेको अवस्था छ । र, थप बिचारणिय के छभने प्र.मुकेश चौधरीको गोप्य मो.......९८७२ बाट जीवनाथ चौधरी बाहेक अन्य कसैलाई फोन सम्पर्क भएको देखिँदैन । प्र.मुकेश चौधरीले अदालतमा जीवनाथ चौधरी धेरै पटक चन्दा सहयोगगरेका व्यक्ति हुन्छ । र, जसको थप पुष्टि जिल्ला विकास समिति धनुषाको योजना शाखाका नासु साधुशरण यादवले २०६९ सालको मुद्दा नं. ०६९(सिआर ००८९ को भ्रष्टाचार मुद्दामा अनुसन्धानको क्रममा गरेको बयानमा “जीवनाथ चौधरीले भ्रष्टाचारको रैकेट चलाएको तर जि.वि.स. लाई कब्जामा राखेको तथा कसैले विरोध गरेमा भुमिगत समुहबाट धम्की दिन लगाउने गरेको” भनी गरेको बयानबाट तथा कान्तिपुर राष्टिूय दैनिकले ८ भाद्र २०६९ गते एलडिओ असुरक्षित भनी शिर्षक राखी करोडौंको अनियमितता सार्वजनिक भए लगत्तै स्थानीय अपराधिक समुहले धम्की दिएपछि धनुषाको स्थानीय विकास अधिकारी केदार बहादुर बोगटी विस्थापित भएका छन् । घोटालामा आरोपित जि.वि.स. कै लेखाका केही कर्मचारीले अपराधिक समुहलाई सक्रिय बनाएको अनुमान मन्त्रालय सम्बद्ध स्रोतको छ । घटना पछि बोगटीले जि.वि.स. मा कार्य गर्न नसकेको मन्त्रालयले जनाएको छ । फर्केर काठमाण्डौ आउनु भएको थियो, अस्ति मन्त्री जी जाने भएपछिमात्र फर्कनु भएको हो मन्त्रालयको एक अधिकृतले भने....भी समाचार लेखेकोबाट मसेत मुकेश चौधरी र जा.वा.जीवनाथ चौधरी सित राम्रो सम्बन्ध रहेकोतथा जीवनाथ चौधरीको निर्देशनमा डर धाक धम्की तथा अपराधिक कार्य गर्न गरेको प्रष्ट हुन्छ । र, निजहरु बीच रहेको खास अर्थपुर्ण सम्बन्धको कारण निज मुकेश चौधरीको मुल पार्टी अर्थात राजन मुक्तिको पार्टी जनतान्त्रिक तराई मुक्ति मोर्चाले बढी भन्दा बढी धनजनको क्षति पु¥याउन भिडमा तथा राजनीतिक महत्व राख्ने ठाउँमा विष्फोट गराउने निर्णय बमोजिम उक्त मिथिला आन्दोलनमा विष्फोट गराउन लागेको छ भनी अग्रीम जानकारी प्र.मुकेश चौधरीले जा.वा. जीवनाथ चौधरीलाई गराईसके पश्चात ९ः३० बजेतिर विमल शरण दासलाई पप्पु गुप्ता भन्ने जय प्रकाश साहबाट फोन गर्न लगाई बोलाई बम राखिएका उत्तर पश्चिम कुनामा बस्न लगाई विमल शरण दासको करोडौको जग्गा जीवनाथ चौधरीले कब्जा गरेको कारण विष्फोटमा पारी निजको हत्या गराइएको हो भनी मृतकहरु मध्ये क्षत विक्षत भई मर्ने विमल शरणको छोराको २०७० चैत्र ११ गते न्यूज २४ लगायतको समाचार माध्यामहमा दिएको अभिव्यक्ति तथा घटनास्थल लाश प्रकृति मुचुल्का र विमल शरण दासको छोराले प्रहरीमा दिएको जाहेरीले मुकेश चौधरीको कल डिटेल्सलाई गहिरिएर हेर्दा स्पष्ट देखिन्छ तथा विमल शरण दासको लाश प्रकृति मुचुल्का र पप्पु गुप्ता भन्ने जय प्रकाश साह लगायतले गरेको कागजातलाई गहिरिएर हेर्दा....“घटना स्थलको उत्तर पश्चिम पटी मृतक विमल शरण दासको लाश रहेको लाशको वरिपरी रगत रहेको, गिद्धी मासुको टुक्राहरु आन्द्रा भडीहरु समेत यत्रतत्र छरिएर रहेको र निज विमल शरणको लाश नजिकै ज २ प ९३९५ नम्बरको मोटरसाइकलको पार्टपुर्जाहरु समेत टुक्रा टुक्रा भएकोले टंकीमा रहेको इन्धन तथा पार्टपुर्जाले बढी क्षति पु¥याएको” भनी प्रहरीले तयार पारेको घटना स्थल लाश प्रकृति मुचुल्काबाट देखिन्छ । र, यस सन्दर्भमा बुझी नसक्नु रहस्य के छ भने पप्पु गुप्ता भन्ने जयप्रकाश साहले प्रहरीमा आफु (पप्पु) ८ः४५ बजेतिर उक्त आन्दोलनमा पुगी सो मोटरसाइकल कार्यक्रमको अगाडी पट्टी पश्चिम दक्षिण साइडमा राखि कुर्सीमा गएर बसे । अ. ९ः३० बजे तिर जीवनाथ चौधरी आई म भन्दा अगाडीको लाईनको कुर्सीमा बस्नु भयो । कार्यक्रम भन्दा पुर्वको बाटो भएर गाडी लाग्ने सम्बन्धमा विवाद हुँदा जीवनाथ चौधरी र म समेत उठी गई सो विवाद साम्य पारी पुनः कार्यक्रममा जाँदा मेरो उक्त ९३९५ नम्बरको मोटरसाइकल अगाडीबाट कार्यक्रमको पछाडी पट्टी राखेको देखि मैले छहारीमा ल्याई राखी पुनः कुर्सीमा गएर बसे । जीवनाथ चौधरी म भन्दा अगाडी पहिला बसेको कुर्सीमा बस्नु भयो । अ. १० बजेको समयमा हामी बसेको कुर्सी देखि पश्चिम छेउ तर्फ विष्फोट भयो...हेर्दा मेरो मोटरसाइकलमा विष्फोट भएको जस्तो पुरै मोटरसाइकल क्षतिग्रस्त भएको हो भनी लेखाईदिएको छ र बिचारणिय के छ भने जीवनाथ चौधरी उक्त मिथिला आन्दोलन समितिको अगुवा मध्येका एक थिए र निजकै नजिकका व्यक्ति पप्पु गुप्ता थिए । पप्पु गुप्ताको मोटरसाइकल अगाडीबाट पछाडी पट्टी कसले पु¥यायो ? उक्त मोटरसाइकल रहस्यमय तरिकाले अगाडीबाट पछाडी नपुगेको भए त्यति ठुलो क्षति नहुने निश्चित थियो । प्रहरीले उक्त रहस्यलाई किन खुलाउने प्रयास गरेन आश्चर्य छ । जसबाट प्रहरीले यी रहस्यमय तथ्य तर्फ अनुसन्धान नगरी जीवनाथ चौधरी लगायतलाई बचाउन खोजेको स्पष्ट देखिन्छ । र, निज पप्पु गुप्ता भन्ने जय प्रकाश साहलाई तत्कालै पक्राउ गरी कयौं दिनसम्म सार्वजनिक अपराध मुद्दाको नाममा राखेका थिए सो विषय बस्तुलाई अदालतबाट किन लुकाईए रहस्यमय छ । र, बिचारणीय के छ भने विमल शरण दासको छोराले दिएको जाहेरी दरखास्त प्रहरीले दर्ता गर्न इन्कार गरेको विरुद्धमा पुनरावेदन अदालत समक्ष ०६९ सालको रिट नं. ०७७४९ परमादेश जारी गरी पाउँ भनी दिएको निवेदनको जवाफमा “प्रहरीले अनुसन्धान पुरा भई जिल्ला अदालतमा विचाराधिन रहेको अवस्थामा सोही घटनालाई पुनः अनुसन्धान गर्न नमिल्ने” भनी भनाई राखेको छ । र, थप विचारणिय के छ भने शुरु अनुसन्धानको क्रममा वारदात वखत उपस्थितहरु सबै जनालाई प्रहरीले पत्र काटी प्रहरी मार्फत झिकाई वयान लिएको भएता पनि घटनास्थलमा उपस्थित तथा लगातार प्र.मुकेश चौधरीसँग फोन सम्पर्क गरेको देखिँदा समेत जा.वा. जीवनाथ चौधरीको वयान सम्म नलिएकोबाट जि.वि.स.को भ्रष्टाचार रकमको बाँडफाँडको कारण ठुलो प्रहरी अधिकारीहरु सँग रहेको सम्बन्धको कारण प्रहरीले निज जा.वा. जीवनाथ चौधरीलाई उन्मुक्ति दिएको स्पष्ट देखिन्छ । तसर्थ उचित न्याय इन्साफको लागि अदालतको रोहवरमा जा.वा.जीवनाथ चौधरीलाई उक्त स्थानमा विस्फोट हुन्छ भन्ने अग्रिम जानकारी मुकेश चौधरीले प्रकाश विद्यार्थीको नामबाट गराएको थियो वा थिएन ? र विमल शरणलाई उक्त विष्फोटमा हत्या गराउन षड्यन्त्र निज जीवनाथ चौधरीले गरेको हो वा होइन भन्ने  प्रश्नको जवाफ पोलिग्राफ जाँच गरी पाऊँ ।

२०७३ मंसिर ०५ गते आईतबार