Sunday, April 5, 2015

सक्कियो योगनारायणको ‘राज योग’

योगनारायण यादव ।
द एक्सक्लुसिभ सम्वाददाता
जनकपुरधाम............
नेकपा एमालेका बैकल्पिक पोलिट व्यूरो सदस्य योगनारायण यादव अहिले नेपाल प्रहरीको मोस्ट वान्टेड सूचिमा रहेका छन् । उनलाई पक्राउ गर्न धनुषा प्रहरी र काठमाण्डौको प्रहरी चौतर्फी खोज तलास र सर्च अभियानमा जुटेका छन् । ८ चैत्र २०७१ अघिसम्म एउटा राज नेताको रुपमा पहिचान बनाएका यादव अहिले हत्या मुद्दाको अभियुक्त बनेका छन् ।
वैकल्पिक पोलिटब्यूरो सदस्य यादवकै योजना र रोहवरमा धनुषाको सबैला नगरपालिका वडा नंं. १ स्थित मदन आश्रित निम्न माध्यमिक विद्यालय व्यवस्थापन समिति चयनको विषयलाई लिएर स्थानीयलाई हत्या गरिएको अभियोगमा जिल्ला प्रहरी कार्यालय धनुषामा बुधबार ज्यान मार्ने उद्योग अन्र्तगत मुद्दा दर्ता गरिएको हो । 
घटना भएलगतै यादव सम्पर्क बाहिर रहेको जनाइएको छ । चैत ८ गते राति साढे ७ बजे सबैला नगरपालिका वडा नं. १ स्थित मदन आश्रित निम्न माध्यमिक विद्यालय व्यवस्थापन समिति चुनावमा कसरी प्रस्तुत हुने सम्बन्धी भइरहेको छलफलमा यादव नेतृत्वको समूहले आक्रमण गरेको थियो ।
उनकै निर्देशनमा आपूmहरुमाथि आक्रमण भएको एमाले सबैला गाउँ इकाइ कमिटी अध्यक्ष एवं पुर्व गाविस अध्यक्ष रामवली साहसहित घटनाका घाइतेहरुले बताए । आक्रमणमा परि गम्भिर घाइते भएका स्थानीय रामसेवक राउत गडेरीको उपचारका लागि काठमाडौं लग्दै गर्दा बाटैमा मृत्यु भएको थियो भने रामप्रकाश यादवको गोली हानी रहस्मय तरिकाले हत्या गरिएको थियो । घटनामा १२ जना भन्दा बढि घाईते भएका थिए । रामप्रकाश यादवको हत्या कसरी भयो भन्ने रहस्य अहिले पनि यथावत छ ।
एमाले नेताहरु श्रीप्रसाद साह, शत्रुधन महत्तो सँगै योगनारायण यादव (दायाँ) ।
१८ चैत्रमा यादव विरुद्ध जिल्ला प्रहरी धनुषामा सिकिल देवी र श्याम किशोर साहले कर्तव्य ज्यान तथा ज्यान मार्ने उद्योगको मुद्दा दर्ता गरे पछि उनी प्रहरीको वान्टेड सूचिमा परेका छन् । गत चैत्र ८ मा सबैलामा रामसेवक राउत गडेरीलाई हत्या गरेको तथा आक्रमणमा परी १ दर्जन जति मानिस घाइते भएपछि यादवलाई प्रमुख अभियुक्त बनाइएको छ । यादवसँगै चिनिएका २४ जना विरुद्ध किटानी जाहेरी र नचिनेका २० जना गरी कुल ४४ जना विरुद्ध उक्त मुद्दा दर्ता भएको छ । ३ सय ३ नम्बर दर्ता रहेको उक्त मुद्दामा यादव सँगै उनका भाईहरु र उनका सहयोगी नेता तथा कार्यकर्ताहरु पनि अभियुक्तको सूचिमा परेका छन् ।
एमालेको सबैला गाउँ इकाई कमिटिका सदस्य तथा संगठित सदस्य रहेका योगनारायणका भाई महेन्द्र यादव  र अर्को भाई जगदीश यादव (यूवा संघ अञ्चल कमिटिका सदस्य) विरुद्ध पनि किटानी जाहेरी परेको स्रोतको भनाई छ । त्यसैगरी उक्त मुद्दामा नेकपा एमालेको धनुषा जिल्ला कमिटिका सचिव लक्ष्मीनारायण यादवका विरुद्ध मुद्दा दायर गरिएको बताइन्छ । धनुषाको कजरारमौल घर भएका लक्ष्मीनारायण योग नारायणको दाहिने हातको रुपमा चिनिन्छन् । त्यसैगरी धनुषाका गोदारका अच्छेलाल महत्तो (एमालेको जनकपुर अञ्चल समितिका पुर्व सदस्य तथा सचिव), सबैला मुसहरी टोल वडा नं. १ का महेश यादव, लाल विहारी यादव, भुवनेश्वर यादव, सिताशरण यादव, मखनाहाको जिवछ यादव, झटियाहीको दुर्गा साह र देवलाल मण्डल विरुद्ध पनि किटानी जाहेरी परेको बताइन्छ । सिताशरण यादव नेकपा एमालेको सबैला गाउँ इकाई कमिटिका पुर्व अध्यक्ष तथा क्षेत्र नं. ६ का क्षेत्रिय कमिटि सदस्य पनि हुन । त्यसैगरी जिवछ यादव क्षेत्रिय कमिटिका सदस्य, दुर्गा साह भर्खरै सम्पन्न भएको एमालेको जिल्ला अधिवेशनबाट बैकल्पिक सदस्य चुनिएका थिए । देवलाल मण्डल यूवा संघको क्षेत्र नं. ६ को क्षेत्रिय अध्यक्ष र इन्चार्ज पनि हुन । सबैलाका रामबाबु यादव विरुद्ध पनि मुद्दा परेको बताइन्छ ।
सबैलामा भएको हत्या काण्डको अनुसन्धान गर्न गठित छानविन समितिका संयोजक समेत रहेका डिएसपी कृष्ण प्रसाई उक्त मुद्दाको जाहेरी दर्ता भएको भएपनि कतिजना विरुद्ध किटानी जाहेरी परेको बताउन चाहेनन् । घटनाको अनुसन्धान धेरै नजिक सम्म आईसकेको र दोषी जो कोही भएपनि पक्राउ गरी कानुनको दायरामा ल्याउन धनुषा प्रहरी सक्रिय रहेको भन्दै डिएसपी प्रसाई भन्छन,“ घटनाको अभियुक्त लगभग पहिचान भईसकेको छ । ती अभियुक्तहरुलाई पक्राउ गर्नको लागि जिल्ला जिल्लामा प्रहरी परिचालन भईसकेको छ ।”
स्रोतका अनुसार योगनारायणलाई पक्राउ गर्न काठमाण्डौको सिआईवी टोलीले काठमाण्डौमा भाडामा बस्ने गरेको योगनारायणको कोठामा सादा पोशाकमा दुई पटक छापा समेत मारिसकेको छ । तर, प्रहरी रित्तै हात फर्किनु प¥यो । हुन त योगनारायणलाई आफ्नो समात्न प्रहरीले ठुलै जाल नविछाएको पनि होइन । योगनारायणका तिनवटै मोवाइलको स्वीच अफ भएपछि प्रहरीले योगनारायणको भाईको सालोलाई काठमाण्डौमा पक्राउ गरे । स्रोतका अनुसार योगनारायण उनीसँग मोवाईल सम्पर्कमा थिए । जब उनलाई पक्राउ गरेर प्रहरीले योगनारायणलाई फोन लगाउन भन्यो तब उनले डायल गर्ने र काटि दिने गरेपछि योगनारायणले संकेत पाएको र फरार भएको पनि बताइन्छ । तर, यी सबै कुराहरुको प्रहरीले पुष्टि गरेको छैन ।

होली खेल्दै एमाले नेताहरुसँग 
योगनारायण यादव बायाँबाट तेस्रो र धनुषा सचिव 
लक्ष्मीनारायण यादव दायाँबाट दोस्रो ।
संयोग कस्तो हो भने जुन दिन सबैलामा उक्त घटना भयो त्यसको भोली पल्टै नेकपा एमालेका महासचिव इश्वर पोखरेलले योगनारायणलाई एमालेको जनकपुर अञ्चल इन्चार्जमा प्रस्ताव गरेका थिए । पछि उक्त प्रस्ताव पास पनि भयो ।
एमाले भित्रको समिकरण
योगनारायण यादव एमालेको अध्यक्ष केपी शर्मा ओली गुटका नेता हुन । गृहमन्त्री बामदेव गौतम पनि ओली गुटकै भएका कारण योगनारायणलाई केही पनि नहुने अडकल चलिरहँदा बामदेवले योगनारायणलाई पक्राउ गर्न भनेर प्रहरीलाई निर्देशन दिएको स्रोतको दावी छ । किनभने बामदेव गौतम सँग एमालेका धनुषाका नेता रघुविर महासेठ अत्यन्त निकट मानिन्छन् । योगनारायणलाई अञ्चल इन्चार्ज नियूक्त गरिएको घटनालाई हेर्ने हो भने महासचिव इश्वर पोखरेल र अध्यक्ष ओलीको पनि योगनारायण निकट भएको मानिन्छ । भर्खर मात्र सम्पन्न भएको एमालेको जिल्ला अधिवेशनमा महासचिव पोखरेल आउनु र सर्वसम्मति गराएर जानुले पनि योगनारायण र महासचिव पोखरेल बीचको निकट सम्बन्धलाई पुष्टि गर्छ । तर, यादव महासेठ खेमामा नभएका कारण गृहमन्त्री बामदेव गौतमबाट पाउनु पर्ने सहयोग उनले पाउन सकिरहेका छैनन् ।
अर्को तर्फ माधव नेपाल खेमामा बैकल्पिक पोलिट व्यूरो सदस्य शत्रुधन महत्तो, सभाषद सितल झा, रामअवतार पासवान, नेताहरु यदुवंश झा, रत्नेश्वरलाल गोइत, राजकुमार यादव, योगेन्द्र यादव, गंगाराम यादव, लगायतका नेताहरु भने घटनाको सत्य तथ्य उजागर हुनुपर्ने र दोषी छुटाउन नहुने र निर्दोषलाई फसाउन नहुने पक्षमा देखिन्छन् । १८ चैत्रमा एमाले धनुषाको जिल्ला कार्य समितिको वैठक वसी दोषीलाई कारवाही गरिनुपर्ने तर निर्दोषलाई फसाउन नहुने भन्दै सबैला घटनाको राजनीतिक र प्रशासनिक दुवै स्तरमा छानविन हुनुपर्ने निर्णय गरेका छन् । एमाले धनुषा जिल्ला कमिटिका सदस्य राजकुमार यादव भन्छन,“ सबैला घटनामा योगनारायण यादवको कुनै पनि संलग्नता छैन । विपक्षी राजनीतिक दलहरुले उक्त गाउँ र सबैला क्षेत्र नं. ६ मा एमालेको वर्चश्व नै सिध्याउनको लागि योगनारायण सँगै  उक्त क्षेत्रका एमालेका नेताहरु र खास गरी योगनारायणका निकट भएका नेताहरुलाई फसाउने काम गरिएको छ । हाम्रो कार्यकर्ताको पनि हत्या भएको छ । त्यसको कुनै छानविन अगाडी वढीरहेको छैन ।” योगनारायण यादव किन सम्पर्क विहिन बनेका छन् भन्ने सबालमा राजकुमार यादव भन्छन,“ अहिले एमाले भित्र ठुलो धक्का पुगेको छ । विपतीको समय आएको छ । सबैलाका सबै कार्यकर्ताहरु भागाभाग छन् । हाम्रा परिवारहरु भयत्रासमा बाँचीरहेका छन् । हुन सक्छ योगनारायण पार्टीको जिम्मेवार नेता भएकाले उनलाई पार्टीले कहिँ काममा खटाएका होलान त्यसैले उनी सम्पर्कमा नआएको हुन सक्छ ।”
योगनारायण फस्दा एमाले भित्रै रघुविर महासेठ पक्षका किशोरी महत्तोको वर्चस्व स्थापित हुने बताइन्छ । सबैलाको गाउँ इकाई कमिटि, क्षेत्र नं.६ को क्षेत्रिय कमिटि र जिल्ला कमिटिका पदाधिकारीहरु उक्त मुद्दामा परेपछि असंतुष्ट पक्षको वर्चस्व स्थापित हुन सक्छ । यस अघिका जिल्ला अध्यक्ष हरिनारायण महत्तोले क्षेत्र नं.६ का पुर्व क्षेत्रिय इन्चार्ज समेत रहेका किशोरी महत्तोलाई प्रत्यक्ष तर्फ संविधानसभाको चुनावमा सिफारिस गरेको भएपनि योगनारायणले टिकट पाएका थिए । यदि योगनारायण जेल गयो भने रघुनाथपुर घर भएका किशोरी महत्तोको लागि अवको बाटो खुल्ला हुने अनुमान लगाइएको छ ।
योगनारायणको राजनीतिक यात्रा
योग नारायण यादवको जन्म बि.सं. २०२२ साल भदौ २१ गते सबैला गाविस, धनुषामा भएको हो । उनको बुबाको नाम रामलखन यादव र आमाको नाम फूलोदेवि यादव हो । यादवले प्रवीणता प्रमाणपत्र तह उत्तीर्ण गरेका छन् । एक सामान्य किसान परिवारमा जन्मिएका यादव तीन दाजुभाई छन् भने उनको दुई वटा आमा रहेको बताइन्छ । जेटीएको रुपमा उनी सरकारी जागिरमा पर्सामा कार्यरत रहँदा उनी विद्यार्थीलाई होम ट्यूसन समेत पढाउँथे । ट्यूसन पढाउँदै गर्दा एक जना छात्रासँग उनको प्रेम प¥यो । विवाहित हुँदा हुँदै योगनारायण आफ्नै छात्राको प्रेममा परेपछि उक्त छात्रालाई लिएर त्यहाँबाट भागे । जागिर छोडेर भागेपछि  आफ्नी प्रेमिका सविता यादवसँग उनले विहे गरे । उनको कान्छी श्रीमति सविता अहिले पनि धनुषा जिल्ला कमिटिको सदस्य छन् । उनका तीन छोरा छन् । जेठी श्रीमतिकी छोरा अहिले एमबिविएस पढदैछन् भने कान्छी श्रीमतिबाट भएको दुई छोराहरु मध्ये माइलो अमेरिकामा पढ्न गएका छन् भने कान्छो काठमाण्डौमै टेन प्लस टु पढिरहेका छन् । जेठी श्रीमतिलाई जनकपुरको आप्mनै घरमा राख्ने गरेका छन् भने कान्छी श्रीमतिलाई काठमाण्डौमा भाडाको कोठामा राख्ने गरेका छन् ।
 जब उनी दोस्रो विहे गरेर बेरोजगार भए त्यतिबेला उनी घर फर्केर व्यापार सुरु गर्न थाले । आलु र धानको व्यापार गर्दा उनी जिरी, चरिकोट देखि पश्चिमको नेपालगंजसम्म व्यापार गर्न थाले । २०४६ सालको आन्दोलनको समयताका धनुषाका औरहीका राजकुमार मण्डलसँग उनको सम्पर्क भयो । मण्डलले योगनारायणलाई संगठित सदस्यता दिलाए । आन्दोलन पछि भएको प्रथम निर्वाचनमा रामचन्द्र झालाई जिताउन योगनारायण यादव सक्रिय हुँदै आफ्नो पुरै शक्ति लगाउँछन् । चुनाव प्रचार प्रसारका क्रममा योगनारायण यादव कुटाई पनि खान्छन तर क्षेत्र नं. २ बाट नेपाली कांग्रेसकी लिला कोइराला निर्वाचित हुन्छन भने रामचन्द्र झा पराजित हुन्छन् । झाको विश्वास जित्दै गएका यादवलाई यादवले राजनीतिक संरक्षण दिनुका साथै प्रशिक्षण समेत दिएर नेता बनाउँछन् । यतिसम्म कि यादव झाको सेकेन्डमेनको रुपमा समेत स्थापित हुँदै जाँदा २०५६ सालमा आफुले बनाएको क्षेत्र नं.२ योगनारायणलाई दिएर झा १ नम्बर क्षेत्रमा जान्छन् । यादव उक्त चुनावमा लिला कोइरालालाई पराजित गर्दै सांसदमा निर्वाचित हुन्छन् ।
तर, २०६४ सालमा सम्पन्न संविधानसभाको निर्वाचनबाट निर्वाचित रामचन्द्र झा स्थानीय विकास मन्त्री बनेपछि विकासका लागि छुट्याएको रकममा योगनारायण यादवले काम नगरी भ्रष्टाचार गरी जनकपुरमा घर किनेपछि झा यादवसँग असन्तुष्ट भई यादवलाई किनारा लगाएका थिए । झाले किनारा लगाएपछि यादव महासेठ खेमामा प्रवेश गरी महासेठलाई बलियो बनाउँदै जिल्ला अधिवेशनमा महासेठ खेमाका हरिनारायण महत्तोलाई निर्वाचित गराउन ठुलो भुमिका निर्वाह गरेका थिए । यतिसम्म आउँदा जिल्लाको राजनीतिमा पार्टी भित्र यादव ठुलो शक्ति बनिसकेका थिए । यादव जुन खेमामा हुन्थे त्यो खेमा बहुमतमा हुन्थ्यो । तर, जब महासेठ खेमामा योगनारायणको राजनीतिक प्रोटोकलको मानमर्दन गरी महासेठले आफ्नै श्रीमति जुली महत्तोलाई अगाडी बढाउन खोज्यो, यादव फेरी असन्तुष्ट हुँदै उक्त खेमाबाट बाहिरिए ।
    यसरी पार्टी भित्र उनी वैकल्पिक केन्द्रिय कमिटि सदस्य हुँदै अहिले पोलिट व्युरो सदस्य सम्म पुगेका छन् । ०४७ सालदेखि नेकपा एमालेको युवा संगठन प्ररायु संघको सबैला गाउँको अध्यक्ष भएर राजनीति सुरु गरेका यादव २०४८ सालमा सबैला गाविसको नेकपा एमालेको सचिव, २०४९ मा इलाका सचिव भएका यादव २०५० सालमा नेकपा एमाले जिल्ला समिटी सदस्य भएका थिए । त्यसैगरी २०५६ सालमा प्रतिनिधि सभा सदस्यमा निर्वाचित भएका यादव २०५८ सालमा नेकपा एमालेको धनुषा जिल्ला सचिव, २०६५ सालदेखि नेकपा एमालेको केन्द्रिय सदस्य रहेका यादव २०६६ देखि महोत्तरी जिल्लाको नेकपा एमाले सचिव अध्यक्षको जिम्मेवारी समेत निर्वाह गरिसकेका छन् ।  पछिल्लो दुवै संविधानसभाको चुनावमा उनी लडे  पनि   पराजित भएका छन् ।

२०७१ चैत्र २२ गते आईतबार

शिक्षामा वढ्दो बेथिति


धनुषाको खजुरी परीक्षा केन्द्रमा यसबर्ष एसएलसी जाँच दिईरहेका विद्यार्थीहरु ।
अजय अनुरागी
जनकपुरधाम............

धनुषामा यस बर्ष नियमित र आंशिक गरी ६ हजार ५ सय ५६ छात्र र ५ हजार ४ सय ८० छात्रा गरी कुल १२ हजार ८ सय ५८ जना विद्यार्थीहरुले एसएलसी परीक्षाका लागि आवेदन फारम भरेपनि सबै विद्यार्थीहरु एसएलसी परीक्षामा सहभागी हुन पाएनन् । ८१ सामुदायिक विद्यालय, ६५ संस्थागत विद्यालय, एक गुठी, एक खुल्ला र दुई प्राविधिक गरी कुल १ सय ५३ विद्यालयहरुबाट सहभागी भएका विद्यार्थीहरु मध्ये कुल ४ सय ३४ छात्र र कुल ३ सय ८८ छात्रा गरी कुल ८ सय २२ छात्र छात्राहरुले एसएलसी जाँच नै दिएनन् । उनीहरु अनुपस्थित भए । जसमध्ये जनकपुर ७ स्थित मोडर्न नेपाल बोर्डिङ स्कुलका ६ जना विद्यार्थीहरु जितेन्द्र कुमार विश्वकर्मा, जिवन कुमार मण्डल, प्रमोद कुमार दनुवार, विकास कुमार साह, राखी कुमारी मिश्र, रंजना कुमारी साहले परीक्षा दिन पाएनन् । विद्यार्थीहरुका अनुसार उक्त विद्यालयका प्रधानाध्यापक माची झिटकैया ३ का चन्देश्वर यादवले परीक्षा फारम बापत १५सय रुपैयाँ प्रति विद्यार्थी लिएपनि आफुहरुले प्रवेश पत्र नपाउँदा परीक्षा दिनबाट वञ्चित भएको बताए । प्रअ यादवले उच्च मावि किसानपुरबाट आवेदन फारम भरिदिएको विद्यार्थीहरुलाई बताएको भएपनि उक्त विद्यार्थीहरु परीक्षा दिन बञ्चित भए । यसरी हेर्ने हो भने धनुषामा थुप्रै यस्ता विद्यालयहरु छन् जो मावि स्तरका अनुमति नभएपनि विद्यार्थीहरुलाई ठगेर पढाईरहेका छन् । यसरी ठगी गर्ने उक्त विद्यालयलाई जिल्ला शिक्षा कार्यालय धनुषाले हालसम्म कुनै कारवाही गरेको पाइँदैन । विद्यार्थीको भविष्य नै वर्वाद गर्ने त्यस्ता विद्यालयहरुको अनुमति नै खारेजी गर्नुपर्ने देखिन्छ ।
कतिपय विद्यार्थीहरु विद्यालयमा मावि तहको शिक्षक नै नहँँुदा वर्षभरी कहिल्यै पढाई नै नभएपछि परीक्षामा के लेख्ने डरले पनि  एसएलसी परीक्षामा सहभागी भएनन् । कतिपय एसएलसी पढेर काम नपाउने बुझेर बैदेशिक रोजगारीमा गएका कारण पनि परीक्षामा सहभागी भएनन् । उक्त कारणले धनुषामा शिक्षाको वेथिती कुन हदसम्म वढेको छ प्रष्ट बुझिन्छ ।
धनुषामा समुदायिक विद्यालयहरुमा कार्यरत शिक्षकहरुका लागि मात्रै ६० करोड ९७ लाख ४१ हजार ५ सय ११ रुपैयाँ बार्षिक नेपाल सरकारले खर्चिने गर्छ । निमावि र मावि तहका शिक्षकहरुका लागि २२ करोड ४६ लाख ५६ हजार ५ सय ७० रुपैयाँ र प्रावि तहका शिक्षकहरुका लागि ४८ करोड ५० लाख ८४ हजार ९ सय ४१ रुपैयाँ खर्च गरिन्छ ।
त्यसैगरी विद्यालय क्षेत्र सुधार कार्यक्रम अन्तरगत २३ करोड ७९ लाख ७३ हजार ४ सय ४० रुपैयाँ खर्च हुन्छ । जस अन्तरगत विद्यालय भवन निर्माण, छात्रवृति, पाठयपुस्तक, प्रयोगशाला लगायतका शिर्षकहरु पर्छन । साधारण कर्मचारीको तलब भत्ता र पोशाकमा ७३ लाख ८० हजार, १५ वटा विद्यालयहरुमा छात्रा शौचालय निर्माणका लागि यो आर्थिक वर्षमा १ करोड ८० लाख रुपैयाँ निकासा गरिएको छ । धेरै विद्यालयहरुले विगतका बेरुजु रकम फर्छौट नगरेकाले १५ वटा विद्यालयलाई मात्र उक्त रकम दिइएको छ । अनौपचारिक शिक्षा कार्यक्रम अन्तरगत ८ करोड ३८ लाख ७९ हजार ६ सय १२ रुपैयाँ, अवकाश प्राप्त शिक्षकको संचिति विदा र औषधि उपचारका लागि १ करोड ७५ लाख ४० हजार ४ सय १३ रुपैयाँ, २७ वटा उमावि रहेकोमा १७ लाख ७७ हजार २ सय रुपैयाँ खर्च  हुन्छ । यी त मुख्य कार्यक्रम मात्र हुन । यसका अतिरिक्त अन्य शिर्षकहरु पनि छन् ।
यसरी हेर्ने हो भने सामुदायिक विद्यालयहरुमा मात्र नेपाल सरकारले धनुषामा प्रतिवर्ष १ अर्ब ७ करोड ६२ लाख ९२ हजार १ सय ७६ रुपैयाँ लगानी गर्ने गरेको छ । तर, उक्त लगानी अनुसार के धनुषामा शैक्षिक प्रतिफल प्राप्ति भईरहेको छ त ? पक्कै भईरहेको छैन ।
धनुषामा सामुदायिक तर्फ ६१ मावि, ८३ निमावि, २ सय ९२ प्रावि, ६० मदर्सा र २ सय ९१ बालविकास संचालित छन् भने संस्थागत तर्फ ३० मावि, ६२ निमावि र ९० प्रावि दर्ता रहेको जिल्ला शिक्षा कार्यालयको अभिलेखमा उल्लेख छ । धनुषामा मावि अन्तरगत २ सय ७४, निमावि अन्तरगत २ सय ३७ र प्रावि अन्तरगत १२ सय ९३, राहत अन्तरगत माविमा ७५, निमाविमा ७१ र प्राविमा ४ सय ६७ शिक्षकहरुको दरबन्दी स्वीकृत रहेको बताइन्छ । त्यसैगरी अस्थायी दरबन्दी तर्फ माविमा २०, निमाविमा २२ र प्राविमा १ सय ८ जना शिक्षकहरु कार्यरत रहेको बताइन्छ । यद्यपि कुल शिक्षकहरु कति छन् त्यस सवालमा धनुषाका जिल्ला शिक्षा अधिकारी शंकर कुमार कार्की आफै अनभिज्ञ र अनुत्तरित छन् । १३ कार्तिक २०७१ मा आएका जिशिअ कार्की भन्छन,“ कति दरबन्दी कहाँ कहाँ छन् भनेर उपलब्ध गराउन मैले फाँटबालालाई पटक पटक भन्दा पनि आफु समक्ष उनीहरुले प्रतिवेदन बुझाई नसकेको कारण र आफु नयाँ भएकाले पनि केही सूचना दिन सक्ने अवस्थामा छँुइन् ।”
शिक्षा अधिकारीको कार्यकक्ष कार्यालय समयमा प्रायः जसो बन्द नै रहन्छ । यसका अतिरिक्त 
विद्यालय प्रशासन, योजना तथ्याङक लगायतको 
कार्यकक्षहरु पनि नियमित रुपमा बन्द रहन्छन् ।
जिशिअ कार्कीको उक्त अभिव्यक्ति धनुषाको शिक्षा अवस्थाको वेथिति बुझ्न पर्याप्त छ । किनभने अहिले सम्मको शिक्षा अधिकारीहरुको धनुषाको कार्यकाललाई हेर्ने हो भने उपेन्द्र मण्डल बाहेक कुनै पनि जिशिअ एक वर्षसम्म टिकेको पाइँदैन । त्यसमा पनि २०६३ बैशाख १ देखि पौष मसान्त सम्मको सम्पुर्ण कागजातहरु मधेस आन्दोलनका क्रममा आन्दोलनकारीहरुले जलाई दिएको हुनाले कुनै पनि अभिलेख नरहेको बताइन्छ । २०५५ साल देखि २०७१ सालसम्म धनुषामा २६ जना जिल्ला शिक्षा अधिकारीहरु आएका छन् । ती मध्ये २०६३ सालमा दिनबन्धु झा अधिकारी भएर आउँदा विग्रदै गएको अवस्था, भ्रष्टाचार र बेथिति उपेन्द्र मण्डल रहँदा सम्म निरन्तरता पायो । कतिपय जिशिअहरु अवकाश प्राप्त हुने बेलामा धनुषामा आउँदा झनै भ्रष्टाचार वढेको पनि बताइन्छ ।
उपेन्द्र मण्डल भ्रष्टाचारको अभियोगमा अहिले निलम्बनमा छन् । अख्तियार दुरुपयोग अनुसन्धान आयोगले भ्रष्टाचारको मुद्दा विशेष अदालतमा दायर गरेपछि उनी निलम्बनमा परेका हुन । उनी हुँदा एउटा राम्रो काम के भयो भने धनुषामा रहेका झोले विद्यालयहरु खारेजी गरियो । नक्कली अध्यापन अनुमति पत्र र नक्कली कागजात पेश गरी राहत कोटामा नियूक्त भएका थुप्रै शिक्षकहरुलाई मण्डलले बर्खास्त गरे । तर, सोही क्रममा उनले करिब २८ जना बर्खास्त भएका राहत कोटाका शिक्षकहरुलाई अस्थायी दरबन्दीमा समेत नियूक्त गरेर गएको धनुषाका सहायक जिल्ला शिक्षा अधिकारी मेहीलाल यादवले बताए । यति मात्र होइन मण्डलले गरेको जथाभावी शिक्षक नियूक्तीको फेहरिस्त लामो छ । उनको आँट कतिसम्म पुगेको देखिन्छ भने जब उनी निलम्बनमा परे, त्यतिबेला पनि कुनै प्रक्रिया नै नपुर्याई आफ्नो अधिकार क्षेत्रभन्दा बाहिर गएर शिक्षकहरु धमाधम नियूक्ती गरेर गएका छन् । उनले प्रायः जसो राहत कोटामा एउटा विद्यालयमा नियूक्ती गर्ने र अर्को विद्यालयमा पोस्टिङ गर्ने पाइएको छ । सुरुची कुमारी यादवलाई उमावि सतोखरमा नियूक्त गरी राप्रावि चोरा कोयलपुरमा, निर्मला कुमारी साहलाई प्रावि खरिहानीमा नियूक्ती गरी मावि सोहनी मुजेलियामा बहाली, निलम कुमारी यादवलाई उमावि किसानपुरमा नियूक्त गरी मावि कटरैतमा बहाली, अमरनाथ साफीलाई देउराली उमावि चुरे चाँदनीमा नियूक्त गरी उमावि तुल्सीयाहीमा राहत कोटामा मण्डलले नियूक्ती गरेको पाइन्छ । त्यसैगरी पुजा गुप्तालाई परवाहामा नियूक्त गरी मुजेलियामा बहाली, दिलिप कुमार पासवानलाई गुरुकुल पाठशालामा नियूक्त गरी बालमन्दिर जनकपुरमा बहाली, हरि पण्डित कुम्हारलाई गुरुकुल सपहीमा नियूक्त गरी प्रावि अकौरा विर्तामा बहाली, जिवछ यादवलाई विश्वकर्मा प्रावि बनिनियाँ ८ भंगहामा नियूक्त गरी उमावि टिल्हीमा बहाली, संज्ञानकुमारी ठाकुरलाई गुरुकुल पाठशाला कुर्थामा नियूक्त गरी निमावि केमलीपुरमा बहाली, सुमित्रा कुमारीलाई धत्ताटोल पिडारीमा नियुक्त गरी प्रावि मुसहर्नियामा बहाली, मंजुला कुमारी यादवलाई दुर्गा प्रावि भगवानपुरमा नियूक्त गरी उमावि किसानपुरमा बहाली, कामिनी कुमारी यादवलाई राप्रावि खरिहानीमा नियूक्त गरी राप्रावि चोराकोयलपुरमा बहाली गरिएको छ । त्यसैगरी हेप्पी ल्याण्ड बोर्डिङ स्कुलका संचालक जगदीश रायलाई धत्ताटोल प्राविमा नियूक्त गरी जानकी नगरमा बहाली, मोतिलाल यादव र नविन कुमार महत्तो जो हथमुण्डामा निजी स्रोतका शिक्षक थिए उनलाई पनि राहत कोटामा सिधा बहाली गरेको पाइन्छ । निलम्बित जिशिअ मण्डलले यति मात्र होइन अख्तियारले छानविन गर्दा राहत कोटामा अवकाश प्राप्त गरेका किरण क्रान्तिलाई निमावि पचहर्वामा नियूक्त गरी राप्रावि भगवान पट्टीमा बहाल गरेको पाइन्छ । त्यसैगरी पिंकी सिंहलाई कठपुल्लामा नियूक्त गरी राप्रावि दशरथनगर जनकपुरमा मण्डलले बहाली गरेर गएको देखिन्छ । ती शिक्षकहरुको तलब भत्ता अहिलेको जिशिअ कार्कीले रोकेर राखेका छन् । तर, ती शिक्षकहरु तलब पाउनु पर्ने भन्दै दिनहुँ जिल्ला शिक्षा कार्यालयमा पुगि दवाव दिईरहेका छन् । यस्तो अवस्थामा त्यस्तो अवैध नियूक्तीलाई खारेजी गरी आवश्यक कारवाही गर्न तत्कालै शिक्षा समितिको वैठक वस्नु अनिवार्य छ ।
त्यसैगरी मण्डलले सुनरैत राप्रावि चिरैया, रामजानकी मावि झिटकैया, कुशमाहा सतोखर, प्रावि गोविन्दपुर, उमावि देउरी परवाहा, निमावि तारापट्टी सिरसिया, प्रावि भुतही, मावि झिटकैया, प्रावि धबौली, राप्रावि बटेश्वर, प्रावि बटेश्वर गरी कुल १२ बालविकासमा सहयोगी कार्यकर्ता नियूक्त गरेको पाइन्छ । यसरी राहत कोटा, अस्थायी, शिक्षकमा नियुक्त गर्दा १ लाख देखि ३ लाख रुपैयाँसम्म र बालविकासमा नियूक्त गर्दा प्रतिव्यक्ति २५ देखि ३५ हजार रुपैयाँसम्म मण्डलले लिएको बताइन्छ । कुनै पनि जिशिअले यसरी कसैलाई पनि राहत कोटा वा बालविकासमा नियूक्ती गर्न पाउँदैन । सम्बन्धित विद्यालयको विद्यालय व्यवस्थापन समितिले मात्र शिक्षक नियूक्ती गर्ने अधिकार पाएको छ । शिक्षकको कोटा वितरण देखि तलब बाहेकको बजेट, राहत, अनुदान, बालविकास, पिसिएफ लगायत जुनसुकै पनि निर्णय गर्न शिक्षा समितिको वैठकबाट अनुमोदन गर्नुपर्दछ । जिल्ला विकास समितिका स्थानीय विकास अधिकारीको अध्यक्षतामा प्रमुख जिल्ला अधिकारी, शिक्षक यूनियनका अध्यक्ष पदेन सदस्य हुन्छन् भने जिल्ला शिक्षा अधिकारी शिक्षा समितिको पदेन सदस्य सचिव हुन्छन् । त्यसैगरी उच्च मावि तर्फबाट एक जना प्रतिनिधि, मावि तर्फबाट एक जना प्रतिनिधि, प्रावि तर्फ महिला सहित दुई जना प्रतिनिधि, निजी विद्यालय तर्फबाट एक जना प्रतिनिधि, विद्यालय व्यवस्थापन समिति तर्फबाट एक जना प्रतिनिधि र मनोनित एक जना शिक्षा समितिको सदस्य हुने गर्छ । तर, विगत दुई वर्ष देखि धनुषामा शिक्षा समितिका पदेन सदस्य मात्र रहेका छन् भने समितिको एक पटक पनि वैठक बसेको छैन ।
शिक्षकको कतै अभाव त कतै फालाफाल
धनुषामा शिक्षकहरुको दरबन्दी मिलान बर्षौ देखि हुन नसक्दा कुनै विद्यालयमा थुप्रै शिक्षकहरु छन् भने कतिपय विद्यालयमा एक जना पनि विषयगत शिक्षकहरु नहुँदा विद्यालयको पठनपाठन पुर्ण रुपले प्रभावित हुँदै आएको छ । अवस्था यतिसम्म छ कि उच्च माध्यमिक विद्यालयको प्रधानाध्यापक निमावि तहका शिक्षक रहेका छन् ।
सतोखर उच्च माविमा एउटा पनि मावि स्तरको दरबन्दी प्राप्त शिक्षक नहुँदा अस्थायी शिक्षक त्यहाँ प्रधानाध्यापक छन् । मावि कुवारामपुरमा १२ सय देखि १४ सय सम्म विद्यार्थीहरु छन् तर, त्यहाँ शिक्षकको कुरा गर्ने हो भने मावि स्तरमा १ जना मात्र रामअवतार यादव त्यो पनि काजमा खटेका छन् । मावि बेल्ही रजौल, मावि मुजेलिया, मावि बेंगाशिवपुर, कनकपट्टी आदि विद्यालयमा मावि तहका एक जना पनि शिक्षक कार्यरत छैनन् । यी त उदाहरण मात्र हुन । यसरी हेर्ने हो भने जिल्लाका ८४ वटा माविमा मात्रै ५० प्रतिशत भन्दा वढी विषयगत शिक्षकको अभाव रहेको पाइन्छ ।  एकातर्फ शिक्षकहरुको पुर्णतः अभाव देखिन्छ भने अर्को तर्फ सदरमुकाम जनकपुरमा रहेका सरस्वती उच्च मावि, कन्या उच्च मावि, जानकी मावि लगायतका विद्यालयहरुमा आवश्यकता भन्दा वढी शिक्षकहरु कार्यरत छन् । यस्तो अवस्थामा कुनै विद्यालयमा एक जना पनि तहगत शिक्षक नहुनु अर्को तर्फ एउटै विद्यालयमा आवश्यकता भन्दा वढी थोपारिनुले गुणस्तर शिक्षामा ज्यादै प्रभाव पर्दै गईरहेको भन्दै नेपाल शिक्षक संघ धनुषाका अध्यक्ष मेघनाथ यादव भन्छन्,“ हामीले जिल्लामा दरबन्दी मिलान गर्न पटक पटक जिल्ला शिक्षा अधिकारीहरुलाई भन्दा पनि तिनीहरु बेवास्ता गर्ने गरेका छन् । कतिपय जिल्लाहरुमा जिशिअ दरबन्दी मिलान गर्न चाहे पनि शिक्षक व्यानर शिक्षकको स्वार्थका लागि त्यसको विरोधमा रहने गरेको  हुन्छ तर हामी आफ्नो स्वार्थ भन्दा पनि शैक्षिक गुणस्तर बढोस भनेर जिशिअलाई उल्टै गुहारदा पनि उनीहरु तयार हुँदैनन् ।” शिक्षा नियमावलीमा प्रष्ट व्यवस्था के छ भने हरेक विषयको एउटा शिक्षक हुनै पर्ने छ । तर, यहाँ मावि र उमाविमा समेत तहगत शिक्षक एक जना पनि नहुँदा ती विद्यालयमा के पढाई भईरहेको होला र कस्तो जनशक्ति उत्पादन हुने हो सहजै अनुमान लगाउन सकिन्छ ।


२०७१ चैत्र २२ गते आईतबार

करेन्ट लागेर जनकपुरमा ४ जनाको मृत्यु

द एक्सक्लुसिभ सम्वाददाता
जनकपुरधाम............

जनकपुर उपमहानगरपालिका वडा नं. १६, पुल्चोक स्थित निर्माणाधिन एउटा घरको सेफटी टयांकी खोल्ने क्रममा करेन्ट लागेर शनिबार ४ जनाको मृत्यु भएको छ ।
मृत्यु हुनेहरुमा धनुषाको शिवपुर १ वस्ने सुनिल दास, मिलन मण्डल सोहि गाउँका वडा नं. ३ वस्ने श्याम मुखिया र औरही वस्ने अरुण साह रहेको धनुषा प्रहरीले जनाएको छ । दास, मुुखिया, मण्डल घरमा काम गर्ने नजिकै गाउँका मिस्त्री हुन भने साह उनीहरुलाई वचाउन गएका स्थानीयको घरमा आएका पाहुना हुन् । करेन्ट लागेर मिस्त्रीहरु टयांकीमा खसेको हल्ला सुनेपछि वचाउन गएका साहलाई पनि करेन्ट लागेको थियो । वेहोस भएका साहको अस्पताल लग्ने क्रममा र तीन जनाको घटना स्थलमै मृत्यु भएको छ । प्रहरीले घटना भएको टयांकी फोरेर शव निकालेको छ । स्थानीयवासीका अनुसार सघारा निवासी विनोद यादवको निर्माणाधीन घरमा विजुली जडान नभएका कारण हुकिङ्ग गरेर विजुलीको काम भइरहेको थियो । टयांकी भित्र अन्धयारो भएकाले वत्ति बालेर शौचालयको हदको सेटिूङ्ग खोल्ने कार्य भइ रहेको थियो । उक्त घटना संगै शिवपुर गाउँ शोकमा डुवेको छ ।

२०७१ चैत्र २२ गते आईतबार

फैसला कार्यान्वयन गर्न अदालतको विशेष अभियान

द एक्सक्लुसिभ सम्वाददाता
जनकपुरधाम............
धनुषा जिल्ला अदालतले फैसला कार्यान्वयन गर्नका लागि २०७१ कार्तिक १ गते देखि चलाएको विशेष अभियान अन्तरगत दण्ड जरिवाना र कैद असुल गर्न लागेको छ । अदालतले आदेश गरिसक्दा पनि अपराधिहरु खुल्लमखुला समाजमा हिँड्ने गर्दा समाजमा दण्डहिन्ता वढी रहेको जन गुनासो आएपछि अदालतले विशेष अभियान चलाएको हो । उक्त अभियान अन्तरगत फैसला कार्यान्वयनका लागि अदालतमा हालसम्म १ हजार १ सय १७ थान निवेदन दर्ता भएकोमा ३ सय २९ थान फैसला भएको देखिन्छ । अहिलेसम्म धनुषा जिल्ला अदालतमा ७ हजार १ सय २१ वर्ष १० महिना २१ दिन कुल कैदसजाय बाँकी रहेकोमा १९ चैत्र २०७१ सम्ममा अदालतले ३ सय ७८ वर्ष १५ दिन कैद असुल गरेका छन् । त्यसैगरी ७ करोड १२ लाख ५० हजार ५ सय २३ रुपैयाँ जरिवाना असुल उपर गर्नुपर्नेमा अदालतले ५८ लाख ४४ हजार ५ सय १४ रुपैयाँ असुल उपर गरेको छ ।
विशेष अभियान अन्तरगत कार्तिक देखि चैत्र १९ सम्ममा ४१ वर्ष ३ महिना ६ दिन कैद र १६ लाख १२ हजार ६ सय ८४ रुपैयाँ जरिवाना असुल उपर भएको अदालतले जनाएको छ । उक्त कार्यका लागि अदालतको कर्मचारी र प्रहरीहरुको संयुक्त सुराकी टोली बनाई गाउँ गाउँमा दण्ड सजाय र जरिवाना असुल उपर गर्नको लागि खटाइएको धनुषा जिल्ला अदालतका श्रेस्तेदार हरिकृष्ण श्रेष्ठ बताउँछन् । हुन त अहिलेसम्म अदालतमा महिला घरेलु हिंसा सम्बन्धि १२ थान मुद्दा दर्ता भएकोमा ७ थान फर्छौट भई ५ थान बाँकी रहेको छ भने सम्बन्ध विच्छेदको लागि परेको ७६ थान मुद्दा मध्ये ४५ थान फर्छौट भई ३१ थान बाँकी रहेको छ । त्यसैगरी जवरजस्ती करनी मुद्दामा ३८ थान मुद्दा दर्ता भएकोमा १२ थान फर्छौट भई २६ थान फैसला हुन बाँकी रहेको छ । महिला सम्बन्धि मुद्दा अन्तरगत सम्बन्ध विच्छेदकै मुद्दा वढी पर्नुमा अधिकांश पुरुषहरु वैदेशिक रोजगारीमा पुग्नु, महिलाको चेतनाको स्तर वृद्धि हुनु, पुरुषको दवावमा बस्दा हिंसा हुन खोज्ने वा महिलालाई पुरुषले बाईपास गरेर जान खोज्नु वा दाईजो लगायतका विषयहरु प्रमुख कारणको रुपमा रहेको भन्दै श्रेस्तेदार श्रेष्ठ भन्छन,“धनुषा जिल्ला अदालतमा दर्ता हुन आएका सम्बन्ध विच्छेदका मुद्दाहरुमा ९९ प्रतिशत जति केशहरुमा श्रीमान र श्रीमति अलग्गिएर जान्छन् भने अधिकांश घटनामा श्रीमतिहरुले अंश लिएर सम्बन्ध विच्छेद गर्ने गरेका छन् ।”
त्यसैगरी धनुषा जिल्ला अदालतको थुनुवा सम्बन्धिको अभिलेख हेर्दा हालसम्म १ सय ५८ जना थुनुवाहरु रहेकोमा ३ जना विदेशी भारतीय नागरिक, १४ जना महिला र १ सय ४४ पुरुषहरु रहेको अदालतले जनाएको छ । गत वर्षको १ हजार ९ सय २० थान मुद्दा जिम्मेवारी सरेको र चैत्र १९ सम्म १ हजार ९ सय ५६ थान मुद्दा दर्ता भई कुल ३ हजार ८ सय ७६ थान मुद्दा दर्ता भएकोमा हालसम्म अदालतले १ हजार ६ सय ९७ थान मुद्दा फर्छौट गरेको छ । प्रतिशतको आधारमा हेर्ने हो भने ४३.७५ प्रतिशत मुद्दा फर्छौट भएको देखिन्छ । त्यसैगरी २ वर्षसम्म पुगेको मुद्दा संख्या ३ सय ९१ रहेकोमा २ सय १८ थान फर्छौट भई १ सय ७३ थान मुद्दा बाँकी रहेको देखिन्छ । तेस्रो पंचबर्षिय रणनीतिक योजना अन्तरगत २ वर्ष भित्र अदालतले जुनसुकै हालतमा पनि मुद्दा फर्छौट गर्नुपर्ने हुनाले अहिले १८ महिना भन्दा वढी मुद्दा लाग्न नदिने लक्ष्य रहेकोले १८ महिना नाघेको कुल ७ सय २२ थान मुद्दा मध्ये ४ सय ३२ थान मुद्दा फर्छौट भई २ सय ९० थान मुद्दा फर्छौट हुन बाँकी रहेको छ ।
धनुषा जिल्ला अदालतमा कृष्ण बहादुर थापाको अगुवाईमा ६ वटा इजलाश रहेको छ । २०७० साल बैशाखबाट जिल्ला अदालतमा इजलासको संख्या ४ वाट बढाएर ६ वटा गरिएको हो । धनुषामा मुद्दा संख्याको चाप वढी भएकाले इजलासको संख्या बढाइनुका साथै कार्यालय समेत ९ बजे देखि ५ बजेसम्म खुल्ने हुनाले मुद्दा फर्छौटको गति वढेको बताइएको छ । अहिले यो अदालत ग बर्गमा पर्दछ । एउटा इजलासले एक आर्थिक वर्षमा कम्तिमा पनि ६० प्रतिशत मुद्दाको फर्छौट गर्नैपर्ने हुन्छ ।

२०७१ चैत्र २२ गते आईतबार